Η πρόωρη εκσπερμάτιση είναι το δεύτερο σε συχνότητα πρόβλημα στη σεξουαλική ζωή των ανδρών, μετά τη στυτική δυσλειτουργία, καθώς το ένα τρίτο των ανδρών φαίνεται ότι αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο πρόβλημα.

Ένα σημαντικό ερώτημα που μπορεί βέβαια να τεθεί είναι τι σημαίνει πρόωρη εκσπερμάτιση, πως μπορούμε να την ορίσουμε; Πρόωρη εκσπερμάτιση είναι η εκσπερμάτιση που γίνεται ακούσια, χωρίς δηλαδή να μπορεί ο άνδρας να έχει τον έλεγχο σε αυτή.

Στις περιπτώσεις που παρουσιάζεται η συγκεκριμένη δυσλειτουργία ο άνδρας μπορεί να εκσπερματίσει πριν και αμέσως μετά τη διείσδυση στον κόλπο της γυναίκας. Το γεγονός αυτό μπορεί να επηρεάσει αρνητικά το ζευγάρι, προκαλώντας δυσφορία και πολλές φορές απομάκρυνση και αποφυγή της σεξουαλικής επαφής.

Η συγκεκριμένη δυσλειτουργία παρουσιάζεται συνήθως από την αρχή της σεξουαλικής ζωής του άνδρα, ενώ πολλές φορές μπορεί να υπάρχει ύφεση του προβλήματος, ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν σε συγκεκριμένες περιόδους στην πορεία της σεξουαλικής του ζωής.

Ένας χαρακτηριστικός ορισμός είναι η αδυναμία του άνδρα να φέρει σε οργασμό τη σύντροφό του διά της κολπικής επαφής στις μισές σεξουαλικές συναντήσεις τους, με την προϋπόθεση βέβαια ότι η γυναίκα δεν έχει πρόβλημα οργασμικής κορύφωσης.

Ψυχολογικές οι αιτίες

Τα αίτια της πρόωρης εκσπερμάτισης είναι κυρίως ψυχογενή. Παρ' όλα αυτά, σε κάποιες περιπτώσεις η συγκεκριμένη δυσλειτουργία μπορεί να σχετίζεται και με οργανικούς παράγοντες όπως είναι η προστατίτιδα, ο βραχύς χαλινός, οι κακώσεις του νωτιαίου μυελού, ο σακχαρώδης διαβήτης, καθώς και οι παθήσεις του θυρεοειδούς σύμφωνα με πρόσφατες μελέτες.

Οι ψυχολογικοί παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν στην πρόωρη εκσπερμάτιση είναι η προσωπικότητα του άνδρα, αλλά και το πώς βιώνει ο ίδιος τον σεξουαλικό του ρόλο και τη σχέση του με τη σύντροφό του. Μία ακόμη σημαντική παράμετρος που επηρεάζει τη σεξουαλική λειτουργία είναι οι πρώτες σεξουαλικές εμπειρίες, μέσα από τις οποίες έχει «μάθει» να εκσπερματίζει γρήγορα.

Ο άνδρας στην έναρξη της σεξουαλικής του ζωής βιώνει την εκσπερμάτιση ως επιβεβαίωση του σεξουαλικού του ρόλου. Πολύ συχνά, οι πρώτες σεξουαλικές επαφές βιώνονται με άγχος είτε με κάποια κοινή γυναίκα η οποία επιβραβεύει το «γρήγορο τελείωμα» είτε με ανησυχία για τον χώρο και τον χρόνο που υπάρχει διαθέσιμος για τον νεαρό άνδρα και την κοπέλα του. Οι εμπειρίες αυτές μπορεί να παίξουν σημαντικό ρόλο στη ανάπτυξη και εξέλιξη μιας σεξουαλικής δυσλειτουργίας, σε συνδυασμό με στοιχεία της προσωπικότητας του άντρα.

Η προσωπικότητα του άνδρα που βιώνει δυσκολία στον έλεγχο της εκσπερμάτισης χαρακτηρίζεται από έλλειψη αυτοπεποίθησης, άγχος, βιασύνη, καθώς και επιδίωξη της τελειότητας. Ο άνδρας που αντιμετωπίζει το συγκεκριμένο πρόβλημα βιώνει έντονο άγχος στην προσπάθειά του να ανταποκριθεί στο έπακρο στις «υψηλές προσδοκίες» που εκτιμά ότι έχουν οι άλλοι από εκείνον, γεγονός που δεν αφορά μόνο τις σεξουαλικές του σχέσεις αλλά και άλλους τομείς της ζωής του.

Τα χαρακτηριστικά αυτά της προσωπικότητάς του παίζουν σημαντικό ρόλο και στη σεξουαλική του ζωή, καθώς το άγχος που γενικότερα τον διακατέχει αφορά και τον σεξουαλικό του ρόλο. Η ματαίωση της επιθυμίας του να ανταποκριθεί «τέλεια» στον σεξουαλικό του ρόλο εντείνει την ανασφάλεια του και τη δυσκολία του να εκφράσει τα συναισθήματά του, οδηγώντας τον σε έναν φαύλο κύκλο άγχους και επιβεβαίωσης των φόβων του.

Αποτέλεσμα της συναισθηματικής δυσφορίας που αισθάνεται ο ίδιος για το πρόβλημα είναι η επιδείνωση του προβλήματος με την εμμονή των σκέψεών του κάθε φορά που έρχεται σε επαφή με τη σύντροφό του: «Θα μπορέσω να "κρατηθώ"; Πάλι θα είμαι γρήγορος. Θα θυμώσει εκείνη. Νιώθω ότι ξεφτιλίζομαι».

Ο ρόλος της γυναίκας

Η πρόωρη εκσπερμάτιση επηρεάζει και επηρεάζεται σημαντικά όχι μόνο από το πώς εκφράζεται ο άνδρας μέσα σε μία σχέση, αλλά και από τη στάση και την προσωπικότητα της συντρόφου του.

Είναι πολύ συχνό φαινόμενο στην αρχή μιας σχέσης να παρουσιάζεται μια δυσκολία στον έλεγχο της εκσπερμάτισης. Η πιθανότητα να παρουσιαστεί μια τέτοια δυσκολία αυξάνεται όταν ο άνδρας νιώθει έντονη έλξη και επιθυμία για τη γυναίκα.

Η γρήγορη εκσπερμάτιση όμως αφήνει ανικανοποίητη τη γυναίκα, προκαλώντας συχνά τον θυμό και την αγανάκτησή της στη σκέψη ότι ο σύντροφός της νοιάζεται μόνο για τη δική του απόλαυση, αδιαφορώντας για τη δική της ικανοποίηση και αφήνοντάς την «στα κρύα του λουτρού».

Η δυσφορία που βιώνει η γυναίκα εκφράζεται συχνά με ένταση και συγκρούσεις, οδηγώντας σταδιακά σε απομάκρυνση του ζευγαριού. Ο άνδρας αισθάνεται ανεπαρκής να ικανοποιήσει τη σύντροφό του και φοβάται στη σκέψη ότι και πάλι δεν θα μπορέσει να «κρατηθεί». Σκέφτεται τις συνέπειες και αισθάνεται άγχος για το ποια μπορεί να είναι η αντίδρασή της. Αδυνατεί να εκφράσει τα συναισθήματά του και προσπαθεί με κάθε τρόπο να ελέγξει την κορύφωσή του.

Πολύ συχνά, κατά τη διάρκεια της επαφής μπορεί να κάνει αρνητικές έως και «μακάβριες» σκέψεις ώστε να μειώσει την ηδονή. Άλλες φορές, στην προσπάθειά του αυτή μπορεί να καταφύγει στον αυνανισμό λίγο πριν από τη σεξουαλική επαφή, κρυφά από τη σύντροφό του, ευελπιστώντας να αυξήσει τον χρόνο που μπορεί να «κρατηθεί». Τέλος, μπορεί να καταφύγει στη χρήση επιβραδυντικών αλοιφών, οι οποίες όμως μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά την απόλαυση αλλά και τη στύση του.

Η στάση της γυναίκας λοιπόν, καθώς και η ψυχική της κατάσταση, μπορεί να επηρεάσουν σημαντικά τον άνδρα που βιώνει την πρόωρη εκσπερμάτιση. Μια γυναίκα με δυναμική παρουσία, η οποία επιθυμεί και διεκδικεί τον έλεγχο στη σεξουαλική επαφή και γενικότερα στη σχέση, μπορεί να επιδεινώσει την ήδη υπάρχουσα δυσκολία ελέγχου της εκσπερμάτισης. Αυτό σχετίζεται και με το γεγονός ότι πολύ συχνά ένας άνδρας μπορεί να είναι «πρόωρος» με συγκεκριμένες γυναίκες ή ακόμη και κατά περιόδους της ζωής του με την ίδια γυναίκα.

Τρόποι αντιμετώπισης

Η πρόωρη εκσπερμάτιση μπορεί να αντιμετωπιστεί με τρεις τρόπους:
* Ψυχοθεραπεία. Λαμβάνοντας υπόψη μας ότι η πρόωρη εκσπερμάτιση οφείλεται πρωτίστως σε ψυχογενή αίτια, είναι σημαντικό στην αντιμετώπισή της να εστιάσουμε σε στοιχεία της προσωπικότητας του άνδρα, αλλά και σε εμπειρίες που έχουν συμβάλει στη διαμόρφωση της συγκεκριμένης δυσλειτουργίας. Έχοντας εστιάσει στα αίτια μπορούμε να επικεντρωθούμε σε τρόπους διαχείρισης του προβλήματος, αλλά και σε τεχνικές που βοηθούν στην ανάπτυξη του έλεγχου της εκσπερμάτισης.
* Φαρμακευτική αγωγή. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπάρχει φαρμακευτική αγωγή η οποία συμβάλλει σημαντικά στον έλεγχο της εκσπερμάτισης. Τα συγκεκριμένα φάρμακα δεν έχουν κατασκευαστεί για την αντιμετώπιση του συγκεκριμένου προβλήματος, καθώς είναι αντικαταθλιπτικά. Ωστόσο, ενισχύουν σημαντικά τον έλεγχο της εκσπερμάτισης. Μπορούν να χορηγηθούν μόνο με συνταγή γιατρού και εφόσον κριθεί ότι είναι κατάλληλα για την εκάστοτε περίπτωση.
* Συνδυασμός φαρμακευτικής αγωγής και ψυχοθεραπείας. Ο συνδυαστικός τρόπος αντιμετώπισης έχει πολύ σημαντικά ποσοστά επιτυχίας, καθώς η αίσθηση του ελέγχου της εκσπερμάτισης σε σχετικά σύντομο χρόνο μετά τη χορήγηση του φαρμάκου ενισχύει το κίνητρο και τη δέσμευση στη θεραπευτική διαδικασία.

Όταν καθυστερεί η εκσπερμάτιση...

Εκτός από την πρόωρη εκσπερμάτιση, υπάρχει και η ανεσταλμένη, δηλαδή η αδυναμία εκφόρτισης σπέρματος κατά τη σεξουαλική επαφή.

Ο άνδρας που αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη σεξουαλική δυσλειτουργία μπορεί να αδυνατεί να εκσπερματίσει μέσα στον κόλπο της συντρόφου του, αλλά να καταφέρνει να εκσπερματίσει με αυνανισμό ή με στοματικό σεξ. Είναι σημαντικό βέβαια να σημειωθεί ότι σε κάποιες περιπτώσεις η ανεσταλμένη εκσπερμάτιση υπάρχει ακόμα και κατά τον αυνανισμό.

Η συγκεκριμένη διαταραχή, αν και δεν είναι ευρέως γνωστή, έχει αυξηθεί σημαντικά μέσα στα τελευταία χρόνια, καθώς το ποσοστό των ανδρών που βιώνουν το συγκεκριμένο πρόβλημα έχει φθάσει στο 5% σε σχέση με το 1% που είχε εκτιμηθεί το 1998. Αξίζει να σημειωθεί ότι σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, το μεγαλύτερο ποσοστό που αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη δυσλειτουργία είναι άνδρες ηλικίας 20-30 ετών.

Πού οφείλεται

Τα αίτια της ανεσταλμένης όπως και της πρόωρης εκσπερμάτισης είναι κυρίως ψυχογενή. Παρ' όλα αυτά, είναι σημαντικό να αναφερθούν και οι περιπτώσεις στις οποίες το συγκεκριμένο πρόβλημα μπορεί να σχετίζεται με οργανικούς παράγοντες ή με φαρμακευτική αγωγή.
* Ψυχολογικά αίτια. Τα ψυχολογικά αίτια που μπορεί να οδηγήσουν στην ανεσταλμένη εκσπερμάτιση είναι η προσωπικότητα του άνδρα, η σχέση του με τη σύντροφό του, καθώς και το πώς βίωσε τον σεξουαλικό του ρόλο στην αρχή της σεξουαλικής του ζωής.

Ο άνδρας που αδυνατεί να εκσπερματίσει κατά τη σεξουαλική επαφή βιώνει έντονο άγχος για τον σεξουαλικό του ρόλο, καθώς εγκλωβίζεται καταναγκαστικά στη σκέψη ότι «πρέπει» να εκσπερματίσει. Η σύντροφος νιώθει ματαίωση στη σκέψη ότι ο άνδρας αδυνατεί να έρθει σε οργασμό μαζί της, γεγονός που μειώνει την αυτοπεποίθησή της και μπορεί να οδηγήσει το ζευγάρι σε συγκρούσεις.

Στοιχεία της ψυχολογίας του άνδρα είναι η δυσκολία στην έκφραση των συναισθημάτων, η επιθυμία ελέγχου των καταστάσεων που βιώνει, αλλά και η δυσκολία του να αποκοπεί από τη γονεϊκή επιρροή. Επίσης, η αυστηρή ανατροφή είναι ένα κύριο στοιχείο του προφίλ των ανδρών που βιώνουν το συγκεκριμένο πρόβλημα.

* Φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα που μπορεί να σχετίζονται με την ανεσταλμένη εκσπερμάτιση είναι τα αντικαταθλιπτικά, τα αγχολυτικά, τα αντιυπερτασικά, τα κατασταλτικά του κεντρικού νευρικού συστήματος και τα νευροληπτικά.

* Προβλήματα υγείας. Τα προβλήματα υγείας που μπορεί να σχετίζονται με το συγκεκριμένο σεξουαλικό πρόβλημα είναι ο σακχαρώδης διαβήτης, οι βλάβες του νωτιαίου μυελού, καθώς και παθήσεις των οσφυϊκών γαγγλίων.

Ψυχολογική αντιμετώπιση

Η αντιμετώπιση της ανεσταλμένης εκσπερμάτισης γίνεται μέσω της ψυχοθεραπείας, με τη βοήθεια ψυχολόγου ειδικευμένου σε θέματα σεξουαλικής υγείας. Όπως στην περίπτωση της πρόωρης εκσπερμάτισης, έτσι και στην ανεσταλμένη, διερευνώνται στοιχεία της προσωπικότητας του άνδρα, καθώς και της σχέσης του με τη σύντροφό του, ενώ παράλληλα η θεραπεία επικεντρώνεται σε τρόπους αντιμετώπισης μέσω τεχνικών που βιώνει την εκσπερμάτισή του με την ερωτική του σύντροφο είτε κατά τη διάρκεια του σεξουαλικού παιχνιδιού είτε κατά την ίδια τη σεξουαλική πράξη-διείσδυση (sex therapy).

Η Χρυσούλα Φερίδου είναι συμβουλευτική ψυχολόγος στο Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, σε όλο τον κόσμο περίπου 250 εκατομμύρια άτομα προσβάλλονται από λοιμώξεις μεταδιδόμενες σεξουαλικά - μερικές φορές με τραγικές συνέπειες για τα προσβαλλόμενα άτομα _, οι οποίες κυμαίνονται από στείρωση λόγω γονόκοκκου στις γυναίκες έως θάνατο ύστερα από προσβολή από τον ιό της ανοσολογικής ανεπάρκειας (ΗΙV/AIDS).

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει αντικαταστήσει τον όρο Σεξουαλικά Μεταδιδόμενα Νοσήματα (ΣΜΝ) με τον όρο Λοιμώξεις Μεταδιδόμενες Σεξουαλικά (ΛΜΣ), για να συμπεριλάβει και τις περιπτώσεις των ατόμων χωρίς συμπτώματα.

Προδιαθεσικοί παράγοντες για την εμφάνιση ΛΜΣ θεωρούνται το γυναικείο φύλο, η έναρξη σεξουαλικής ζωής σε μικρή ηλικία, η σεξουαλική συμπεριφορά τις δύο πρώτες δεκαετίες της σεξουαλικής ζωής, οι πολλαπλοί ερωτικοί σύντροφοι και η συχνή εναλλαγή τους, το ιστορικό προηγούμενου σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος, η λοίμωξη από τον ιό HIV, καθώς και το χαμηλό κοινωνικοοικονομικό επίπεδο.

Οι πιο συχνές ΛΜΣ είναι η γονόρροια, η σύφιλη, αυτές από τα χλαμύδια, από τον έρπητα γεννητικών οργάνων, από τις τριχομονάδες, καθώς και οι λοιμώξεις από τους ιούς των θηλωμάτων του ανθρώπου.

Παγκόσμια είχε καταγραφεί μείωση των ΛΜΣ στη δεκαετία 1990-2000, που συμπίπτει με την αύξηση του AIDS, αλλά κατά την τρέχουσα δεκαετία έχει παρατηρηθεί εκ νέου αύξηση που συνδέεται με τη χαλάρωση των μέτρων πρόληψης.

Θα πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητό ότι οι κλινικές εκδηλώσεις και τα συμπτώματα των ασθενών προέρχονται κυρίως από τα γεννητικά όργανα: από το πέος ή το αιδοίο, με έκκριμα, κάψιμο, κνησμό, περιοδικό πόνο, εξελκώσεις, πρόσμιξη αίματος στο σπέρμα, προστατίτιδα, διόγκωση όρχεως, πόνος κατά την ούρηση, πόνος κατά τη συνουσία, σαλπιγγίτιδα, ή συμπτώματα από τον πρωκτό με εξελκώσεις, πόνο ή αποβολή εκκρίματος.

Συμπτώματα όμως μπορεί να υπάρχουν και εκτός των γεννητικών οργάνων, όπως από το μάτι, τα χείλη, το στόμα, τον φάρυγγα, το δέρμα, το ήπαρ, τις αρθρώσεις, από τις μήνιγγες (μηνιγγίτιδα) και, σπάνια, από την καρδιά με εκδήλωση ενδοκαρδίτιδας.

Τις ΛΜΣ μπορούμε να τις χωρίσουμε σε τέσσερις κατηγορίες, αναλόγως με το αίτιό τους: σε αυτές που οφείλονται σε βακτήρια, σε αυτές που οφείλονται σε ιούς, σε εκείνες που προκαλούνται από παράσιτα, και στις μυκητιάσεις.

Μικροβιακές λοιμώξεις

Στην κατηγορία αυτή ανήκουν η σύφιλη, τα χλαμύδια και οι γονοκοκκικές λοιμώξεις. 

* Γονόκοκκος. Οι κλινικές εκδηλώσεις των λοιμώξεων από γονόκοκκο εμφανίζονται 2-7 ημέρες μετά την ύποπτη επαφή. Στον άνδρα εκδηλώνονται κυρίως σαν ουρηθρίτιδα (κάψιμο στην ούρηση και αποβολή πυώδους υγρού) που είναι γνωστή ως βλενόρροια. Επίσης, μπορεί να υπάρχει προσβολή του προστάτη, του όρχεως, των επιδιδυμίδων, του πρωκτού - ορθού (αποστήματα, συρίγγια) και του φάρυγγα.

Στη γυναίκα, σε ποσοστό 70% των περιπτώσεων δεν υπάρχουν συμπτώματα. Όταν αυτά υπάρχουν εμφανίζονται ως τραχηλίτιδα, ουρηθρίτιδα (δυσουρία, κάψιμο στην ούρηση, πύον, προσβολή παρουρηθρικών αδένων) και σαλπιγγίτιδα.

Σπανιότερα, μπορεί να υπάρχουν σοβαρές εκδηλώσεις με πυρετό, προσβολή δέρματος, αρθρώσεων, οφθαλμού, μηνίγγων, καρδιάς. Η διάγνωση είναι απλή, κλινική και εργαστηριακή με απομόνωση του μικροβίου από το πύον. Η θεραπεία είναι εύκολη με τη χορήγηση αντιβιοτικών, ύστερα από αποκλειστική σύσταση του θεράποντος γιατρού. Επιβάλλεται πάντοτε να γίνεται θεραπεία και του (ή της) σεξουαλικού συντρόφου. Πάντοτε θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι μπορεί να υπάρχει και δεύτερη ΛΜΣ από άλλο παθογόνο μικροοργανισμό, η οποία επίσης πρέπει να θεραπεύεται.

Εάν μολυνθούμε, δεν καταλείπεται ανοσία, και υπάρχει κίνδυνος επαναμόλυνσης εάν δεν λαμβάνονται τα μέτρα πρόληψης.
* Σύφιλη. Είναι νόσος που εμφανίζεται αποκλειστικά στον άνθρωπο και μεταδίδεται κατά κύριο λόγο σεξουαλικά και σπάνια από την έγκυο μητέρα στο παιδί. Την τελευταία δεκαετία, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια έχει παρατηρηθεί αύξηση των κρουσμάτων.

Η σύφιλη χωρίζεται σε διάφορα στάδια από κλινικής πλευράς: στην πρωτογόνο σύφιλη, στην δευτερογόνο και στην τριτογόνο.

Η πρωτογόνος σύφιλη έχει χρόνο εμφάνισης των συμπτωμάτων (επώαση) περίπου τριών εβδομάδων από την ύποπτη επαφή. Εκδηλώνεται κυρίως σαν εξέλκωση (πληγή) μεγέθους 5-20 χιλιοστών, χωρίς πόνο, με όρια περιγεγραμμένα και ομαλά, με καθαρή επιφάνεια. Η επούλωση εμφανίζεται σε 3-5 εβδομάδες. Αυτές οι βλάβες μπορούν να βρεθούν στο πέος, στα χείλη του αιδοίου, στον τράχηλο, σπάνια στον κόλπο αλλά και στον πρωκτό, στη στοματική κοιλότητα, στη γλώσσα και στις αμυγδαλές, ανάλογα με τις σεξουαλικές πρακτικές.

Δύο μήνες περίπου μετά την ύποπτη επαφή ή έξι εβδομάδες μετά την εξέλκωση, εμφανίζεται η δευτερογόνος συφιλίδα (διασπορά του μικροβίου στον οργανισμό).

Η τριτογόνος συφιλίδα εμφανίζεται έπειτα από πολλά χρόνια από την αρχική προσβολή και αφορά άτομα που δεν έχουν καθόλου ή έχουν ατελώς θεραπευθεί. Οι βλάβες αφορούν το δέρμα, τα οστά, το ήπαρ, την καρδιά, τον εγκέφαλο και τα νεύρα.

Η διάγνωση είναι κλινική και επιβεβαιώνεται με την αναζήτηση του μικροβίου από τις βλάβες καθώς και με ορολογικές εξετάσεις αίματος (VDRL, TPHA).

Η θεραπεία στα πρώτα στάδια είναι απλή, με αντιβιοτικά και η νόσος απόλυτα θεραπεύσιμος. Η θεραπεία στα επόμενα στάδια είναι πλέον σύνθετη.

Θα πρέπει και εδώ να τονισθεί ότι είναι απαραίτητη η παράλληλη θεραπεία του (ή της) σεξουαλικού συντρόφου, η αναζήτηση και άλλων λοιμώξεων μεταδιδομένων σεξουαλικά, καθώς και ότι η θεραπεία δεν αφήνει ανοσία (δηλαδή υπάρχει κίνδυνος επαναμόλυνσης εάν δεν ληφθούν προφυλακτικά μέτρα). 

* Χλαμύδια. Είναι λοιμώξεις πάρα πολύ κοινές, που ευθύνονται για ποσοστό 30-50% των μη γονοκοκκικών ουρηθρήτιδων στον άνδρα και για 30-50% των σαλπιγγίτιδων στις γυναίκες.

Χαρακτηριστικό των χλαμυδίων είναι η σιωπηρή παρουσία τους _ χωρίς συμπτώματα _ σε ποσοστό 30-80% στον άνδρα.

Συνήθεις κλινικές εκδηλώσεις είναι η ουρηθρίτιδα, η προστατίτιδα, η τραχηλίτιδα, η πρωκτίτιδα και η ορθοκολίτιδα (κυρίως στους ομοφυλόφιλους). Η πιο σημαντική επιπλοκή είναι η στειρότητα, που επισυμβαίνει στις γυναίκες ύστερα από προσβολή των σαλπίγγων.

Η διάγνωση γίνεται κυρίως με αναζήτηση των μικροβίων από τις βλάβες. Οι εξετάσεις αίματος δεν βοηθούν ιδιαίτερα στη διάγνωση. Η θεραπεία βασίζεται σε αντιβιοτικά και, ανάλογα με το σκεύασμα, διαρκεί συνήθως αρκετές ημέρες.

Πρέπει να τονισθεί ότι η λοίμωξη από χλαμύδια αρκετά συχνά συνυπάρχει με άλλη λοίμωξη μεταδιδόμενη σεξουαλικά, και γι' αυτό απαιτείται ταυτόχρονη θεραπεία.

Λοιμώξεις από ιούς

* Έρπητας 2 (HSV-2). Εμφανίζεται κυρίως στις πρώτες σεξουαλικές επαφές και παρουσιάζει συμπτώματα μόνο στο ένα τρίτο των περιπτώσεων.

Ύστερα από επώαση 2-7 ημερών εμφανίζονται πολλαπλές φυσαλλίδες σε κόκκινη βάση, η μία κοντά στην άλλη, σαν στεφάνι, και συνοδεύονται από κάψιμο και πόνο. Εμφανίζονται στην κεφαλή και στη βάλανο του πέους, στα χείλη του αιδοίου, στον κόλπο, στον τράχηλο, στο περίνεο, στους γλουτούς, στον πρωκτό και την γύρω περιοχή.

Αυτές οι βλάβες γρήγορα εξελκώνονται (δημιουργούν πληγές). Σπάνια μπορεί να συνυπάρχει μηνιγγοεγκεφαλίτιδα, προσβολή του στόματος, των δακτύλων ή του οφθαλμού. Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται σε περίπτωση προσβολής εγκύου από HSV, λόγω κινδύνου προσβολής του εμβρύου. Χαρακτηριστικό πρόβλημα των ερπητικών λοιμώξεων είναι οι υποτροπές.

Η διάγνωση είναι κυρίως κλινική. Η απομόνωση του ιού είναι δύσκολη και οι ειδικές εξετάσεις αίματος (ορολογικές - αναζήτηση αντισωμάτων) βοηθούν κυρίως στην επιβεβαίωση της πρώτης λοίμωξης.

Η θεραπεία των προσβολών στα γεννητικά όργανα απαιτεί την χορήγηση αντιϊκών φαρμάκων, που δεν προλαμβάνουν τις υποτροπές. Σε περίπτωση υποτροπής, απαιτείται εκ νέου θεραπεία. Εάν οι υποτροπές είναι περισσότερες από έξι ετησίως, απαιτείται θεραπεία 6-12 μηνών.

Σε περίπτωση εγκυμοσύνης και HSV-2, απαιτείται θεραπεία της εγκύου πριν τον τοκετό και διενέργεια του τοκετού με καισαρική τομή.

* Ηπατίτιδες. Ο ιός της ηπατίτιδας Α αποβάλλεται από τα κόπρανα και μπορεί να μεταδοθεί σεξουαλικά με ειδικές πρακτικές όπως στοματο-πρωκτικές ή με επαφές δακτύλων - πρωκτού - στόματος. Ο χρόνος επώασης είναι 2-6 εβδομάδες και εκδηλώνεται με κούραση, πόνους στην κοιλιά, εμέτους καθώς και κιτρίνισμα των ματιών και του σώματος (ίκτερος). Η νόσος θεραπεύεται από μόνη της και απαιτείται ανάπαυση. Προληπτικά, σε ειδικές κατηγορίες ατόμων, προβλέπεται εμβολιασμός.

Ο ιός της ηπατίτιδας Β μπορεί να μεταδοθεί σεξουαλικά, κυρίως με το σπέρμα, τα υγρά του κόλπου και του τραχήλου, καθώς και με το σάλιο που περιέχει αίμα. Ο χρόνος επώασης είναι 4-28 εβδομάδες και στο 90% των περιπτώσεων η νόσος μπορεί να μην έχει συμπτώματα. Στο 10% των περιπτώσεων όπου αναπτύσσονται συμπτώματα, παρατηρείται αδυναμία, εύκολη κόπωση, ανορεξία, κοιλιακοί πόνοι, έμετοι, κίτρινα μάτια - δέρμα (ίκτερος).

Εργαστηριακά διαπιστώνονται παθολογικές εξετάσεις για το ήπαρ (μη φυσιολογικά επίπεδα τρανσαμινασών) και θετικό το αντιγόνο του ιού (HBVAg). Σε ένα ποσοστό 10% η νόσος θα καταστεί χρόνια, ενώ ένα ποσοστό θα αναπτύξει κίρρωση ή ηπατοκυτταρικό καρκίνο.

Στις καλοήθεις περιπτώσεις οξείας νόσου δεν απαιτείται ειδική θεραπευτική αγωγή, παρά μόνον ανάπαυση. Ειδική αγωγή με αντιϊκά απαιτείται στις χρόνιες μορφές.

Ο εμβολιασμός είναι πλέον υποχρεωτικός στην Ελλάδα στα βρέφη, ενώ στους ενήλικες συνιστάται σε συντρόφους χρονίων φορέων, σε άτομα με εναλλαγές σεξουαλικών συντρόφων, στους ομοφυλόφιλους και σε ειδικές κατηγορίες εργαζομένων.
* AIDS. Ο κύριος τρόπος μετάδοσης του ιού HIV είναι η σεξουαλική οδός και είναι υπεύθυνη σε ποσοστό μεγαλύτερο από 90%. Αυτή η μετάδοση πραγματοποιείται σε επαφές ετεροφυλοφιλικές ή ομοφυλοφιλικές με άτομο που έχει προσβληθεί από τον ιό. Παράγοντες όπως η σεξουαλική επαφή διά του πρωκτού με λύσεις συνεχείας του δέρματος (τραυματισμός) ή των βλεννογόνων, αιμορραγία ή ύπαρξη άλλου σεξουαλικά μεταδιδόμενου νοσήματος ευνοούν την μετάδοση.

Θα πρέπει να τονισθεί ότι και μία μόνο σεξουαλική επαφή μπορεί να είναι υπεύθυνη για τη μετάδοση του ιού καθώς επίσης ότι μπορεί να υπάρχει μετάδοση διά του στόματος - γεννητικών οργάνων.

Ύστερα από 2-6 εβδομάδες από τη «μόλυνση» μπορεί να εμφανισθούν συμπτώματα στο 50% των ασθενών, αλλά δεν είναι ειδικά και μοιάζουν με ιογενή λοίμωξη. Τα πιο συχνά συμπτώματα είναι πυρετός, μυαλγίες, αρθραλγίες, φευγαλέο εξάνθημα, διάρροιες, διογκώσεις λεμφαδένων και σπάνια εκδηλώσεις από τον εγκέφαλο (εγκεφαλίτιδα) ή τα νεύρα.

Η διάγνωση γίνεται με την αναζήτηση ειδικών αντισωμάτων έναντι του ιού (με το τεστ Elisa HIV) 3-4 εβδομάδες μετά την ύποπτη επαφή. Πάντοτε απαιτείται επιβεβαίωση με ένα άλλο τεστ (το Western–Blot).

Θεραπεία έναντι του ιού απαιτείται μόνο σε προχωρημένα στάδια της νόσου ή όταν εργαστηριακά διαπιστωθεί σημαντική προσβολή του ανοσοποιητικού συστήματος (τα επίπεδα των κυττάρων του ανοσοποιητικού CD4 είναι κάτω από 350 κύτταρα /μl).

Η καθολική χρήση του προφυλακτικού σε κάθε τρόπο σεξουαλικής επαφής, από την έναρξή της, αποτρέπει με ασφάλεια τη μετάδοση.

Παρασιτικές λοιμώξεις

Η λοίμωξη από τριχομονάδες θεωρείται η πιο συχνή λοίμωξη μεταδιδόμενη σεξουαλικά. Καταγράφονται περίπου 180 εκατομμύρια περιπτώσεις κάθε χρόνο παγκοσμίως. Ο χρόνος επώασης είναι 4-30 ημέρες.

Στις γυναίκες, σε ποσοστό 15-20%, δεν παρατηρούνται συμπτώματα. Όταν αυτά εμφανίζονται, παρουσιάζονται με κολπίτιδα, με αποβολή υγρών, συχνά με κνησμό, με ουρηθρίτιδα ή άλγος κατά τη συνουσία. Οι επιπλοκές είναι ασυνήθεις, με τοπικές επεκτάσεις της λοίμωξης, ενώ σπανιότερα συμβαίνουν σαλπιγγίτιδες, αποβολές, πρώιμος τοκετός.

Στους άνδρες, σε ποσοστό 90% παρουσιάζονται χωρίς συμπτώματα. Όταν εμφανίζονται, είναι αυτά της ουρηθρίτιδας (εκροή υγρού από την ουρήθρα), αποβολή πρωινής σταγόνας από την ουρήθρα που λερώνει το εσώρουχο και κνησμός.

Η διάγνωση επιτυγχάνεται με απομόνωση του παρασίτου από το έκκριμα. Η θεραπεία επιτυγχάνεται με αντιβιοτικά και απαιτείται ταυτόχρονη θεραπεία του (ή της) ερωτικής συντρόφου.

Μυκητιάσεις

Είναι αρκετά συχνές λοιμώξεις με πιο έκδηλα συμπτώματα στη γυναίκα, που συνίστανται σε κνησμό, διόγκωση - οίδημα γεννητικών οργάνων, αποβολή από τον κόλπο λευκοαιματηρού υγρού και άλγος κατά τη συνουσία.

Στον άνδρα περιορίζονται σε ερυθρότητα και κνησμό της βαλάνου.

Η διάγνωση γίνεται με αναζήτηση των μυκήτων στο αποβαλλόμενο υγρό και η θεραπεία είναι με αντιμυκητιασικά, τα οποία χορηγούνται και στους δύο ερωτικούς συντρόφους.

Πως να προστατευθείτε

Τα μέτρα προστασίας από τις λοιμώξεις που μεταδίδονται σεξουαλικά συνοψίζονται στην αλλαγή του τρόπου της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αυτό συμπεριλαμβάνει την αποχή, τη μείωση σεξουαλικών συντρόφων, την αμοιβαία πίστη μεταξύ των ζευγαριών και την απόλυτη χρήση προφυλακτικού από την αρχή της σεξουαλικής πράξης.

Επίσης συνιστάται καθολικός εμβολιασμός έναντι της ηπατίτιδας Β, καθώς και εμβολιασμός των νεαρών γυναικών έναντι του HPV.

Επιπρόσθετα, θα πρέπει να είμαστε ενήμεροι για την έγκαιρη προσφυγή σε γιατρό για αναγνώριση, διάγνωση και θεραπεία της λοίμωξης σε μας τους ίδιους καθώς και του σεξουαλικού συντρόφου μας. Έχουμε απόλυτη ευθύνη της ενημέρωσης των σεξουαλικών μας συντρόφων ώστε να περιορισθούν οι βλαπτικές συνέπειες στην υγεία τους αλλά και να μειωθεί η μετάδοση στον υπόλοιπο πληθυσμό.

Ο Μάριος Κ. Λαζανάς είναι παθολόγος-λοιμωξιολόγος, διευθυντής Γ΄ Παθολογικού Τμήματος Μονάδας Λοιμώξεων, Κοργιαλένειο-Μπενάκειο Νοσοκομείο Ελληνικού Ερυθρού Σταυρο

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Περιοδικό Τρίτη Ηλικία

http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=9&articleID=5821&la=1

Το σεξ δεν είναι απλώς μια ανθρώπινη ανάγκη, αλλά μια θαυμάσια άσκηση, ένα υπέροχο καταπραϋντικό και ένα εξαίρετο τονωτικό του οργανισμού! Ακούγεται απίστευτο; Και όμως, μελέτες έχουν δείξει πως η καλή σεξουαλική ζωή ωφελεί με πολλούς τρόπους την ψυχοσωματική υγεία, αναφέρουν βρετανοί επιστήμονες.
Στη συνέχεια παρατίθενται μερικά από τα οφέλη που παρέχει, με βάση τα ευρήματα μελετών.

Επιβραδύνει το γήρας

Τα επιστημονικά στοιχεία δείχνουν πως το σεξ αποτελεί αληθινό ελιξίριο της νεότητας. Ο δρ Νταίηβιντ Ουήκς, κλινικός νευροψυχολόγος στο Βασιλικό Νοσοκομείο του Εδιμβούργου, μελέτησε 3.500 ανθρώπους ηλικίας 18 έως 102 ετών, οι οποίοι έδειχναν νεώτεροι από την ηλικία τους, σε μια προσπάθεια να μάθει το μυστικό της νιότης τους. Το συμπέρασμα του ήταν ότι έκαναν 50% περισσότερο σεξ απ' ότι οι μέσοι συνομήλικοί τους, ενώ ειδικά οι γυναίκες είχαν και περισσότερους οργασμούς.

«Αποδίδουμε το εύρημά μας στο ότι όταν αισθανόμαστε ικανοποίηση, συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής, ο οργανισμός εκκρίνει τις επονομαζόμενες χημικές ουσίες της ευεξίας _ δηλαδή ενδορφίνες και ανθρώπινη αυξητική ορμόνη», εξηγεί ο δρ Ουήκς. «Οι ουσίες αυτές είναι γνωστό πως επιβραδύνουν την διαδικασία του γήρατος. Οι μεν ενδορφίνες ελαττώνουν το στρες και έτσι ωφελούν τον τρόπο λειτουργίας του σώματος, η δε ανθρώπινη αυξητική ορμόνη μειώνει το λίπος και αυξάνει τον μυϊκό ιστό γεγονός που χαρίζει σφριγηλότητα στο σώμα».

Χαρίζει αυτοπεποίθηση

Η αγκαλιά μετά το σεξ παρέχει ένα έντονο συναίσθημα σιγουριάς και ικανοποίησης, που με τη σειρά του τονώνει την εικόνα που έχει κανείς για τον εαυτό του. «Αν ένας άνθρωπος έχει μια σχέση γεμάτη αγάπη, το σεξ μπορεί να διεγείρει την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή του», λέει η ψυχολόγος και ειδική σε θέματα σχέσεων Ντενίζ Νόουλες. «Η ασφάλεια που αισθάνεται κανείς μετά το σεξ είναι αλληλένδετη με την εμπιστοσύνη που νιώθει για το ταίρι του. Έτσι, κάθε φορά που γίνεται η ερωτική πράξη, αναπτύσσεται ένα αίσθημα ευεξίας, το οποίο συμβάλλει στο να αντιμετωπίζει κανείς θετικά την ζωή και τον εαυτό του».

Γυμνάζει το σώμα

«Το σεξ μπορεί να βελτιώσει την αντοχή και τον μυϊκό τόνο, καθώς και να ενισχύσει το καρδιαγγειακό σύστημα», λέει ο προσωπικός προπονητής Μάτ Ρόμπερτς. «Για να παράσχει, όμως, μακράς διαρκείας οφέλη, πρέπει να είναι έντονο και να διαρκεί τουλάχιστον 15 λεπτά κάθε φορά».
Μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει αν... γυμνάσθηκε καλά, παρατηρώντας τον καρδιακό παλμό και την αναπνοή του. «Αν η καρδιά του κτυπά γρήγορα και η αναπνοή του είναι "κομμένη", τότε έχει ασκηθεί σκληρά», προσθέτει.

Και αν όλ' αυτά δεν είναι επαρκές κίνητρο για εσάς, σκεφθείτε ότι αν κάνετε σεξ τρεις φορές την εβδομάδα επί έναν χρόνο, μπορείτε να κάψετε έως 30.000 θερμίδες, κατά τον κ. Ρόμπερτς. Και οι θερμίδες αυτές αναλογούν σε 8,5 κιλά χαμένο σωματικό λίπος!

Καταπραΰνει τον πόνο

«Όχι απόψε αγάπη μου, έχω πονοκέφαλο» είναι η συνήθης, προαιώνια δικαιολογία για όσους θέλουν να αποφύγουν το σεξ. Ωστόσο, αν όντως έχετε πονοκέφαλο, το σεξ μπορεί να είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεστε.
«Οι περισσότεροι πονοκέφαλοι ανήκουν στην κατηγορία των επονομαζομένων κεφαλαλγιών τάσης, οι οποίες αποδίδονται στην μυϊκή ένταση», λέει ο δρ Ουήκς. «Μετά το σεξ οι μυς χαλαρώνουν και απελευθερώνονται ενδορφίνες, οι οποίες εκτός από ουσίες της ευεξίας είναι και τα φυσικά αναλγητικά του σώματος, έχοντας δράση παρόμοια με αυτήν ενός ήπιου παυσίπονου φαρμάκου».

Το σεξ συνιστάται επίσης σε περιπτώσεις ήπιου πόνου στη μέση, καθώς η χαλάρωση που επιφέρει μπορεί να δράσει καταπραϋντικά στους τεντωμένους μυς.

Καταπολεμά το στρες

Όταν μια στρεσογόνος μέρα πλησιάζει προς το τέλος της, το σεξ είναι πιθανότατα το τελευταίο που έχετε στο μυαλό σας. Εν τούτοις, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμο για την καταπολέμηση του στρες.

«Το καλό σεξ προκαλεί ένα έντονο συναίσθημα αγαλλίασης και χαλάρωσης», λέει χαρακτηριστικά ο δρ Στήβεν Πάλμερ, ομότιμος καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Σίτυ, στο Λονδίνο. «Όταν συμβαίνει αυτό, αυξάνεται μεταξύ άλλων και η παραγωγή τεστοστερόνης, με αποτέλεσμα να αμβλύνεται το στρες».

Ενισχύει την ανοσία

Η δρ Άντζελα Κλάου, από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Ουέστμινστερ, πιστεύει πως το σεξ μπορεί να διεγείρει το ανοσοποιητικό σύστημα.
«Οι ευχάριστες εμπειρίες, όπως η μουσική και το σεξ, αυξάνουν την παραγωγή αντισωμάτων στον βλεννογόνο του στόματος, του κόλπου, των πνευμόνων και της γαστρεντερικής οδού, εμποδίζοντας την διέλευση των ιών και των βακτηρίων», εξηγεί. «Ειδικά στη διάρκεια του σεξ, αυξάνεται η παραγωγή της ανοσοσφαιρίνης Α σε όλο το σώμα, με αποτέλεσμα να προστατεύεται ο οργανισμός από πλήθος λοιμώξεων, ακόμα και από το κρυολόγημα ή την γρίπη».

Συμβάλλει στην διατήρηση της σχέσης

Καθώς περνάνε τα χρόνια και αυξάνονται οι υποχρεώσεις, το σεξ μπορεί να επιτελέσει σημαντικό ρόλο στην διατήρηση και την αναθέρμανση της σχέσης. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, στο Σαν Φρανσίσκο, ανακάλυψαν ότι όσο περισσότερο σεξ κάνει ένα ζευγάρι, τόσο πιο αγαπημένο είναι. Και αυτό, διότι μετά τον οργασμό εκκρίνονται ορμόνες, όπως η οξυτοκίνη, οι οποίες ευνοούν τα συναισθήματα τρυφερότητας και αγάπης.

http://ygeia.tanea.gr/default.asp?pid=8&ct=98&articleID=6428&la=1

1. Αλλεργία στην προφύλαξη
Οι άνθρωποι που είναι αλλεργικοί στην μπανάνα, το αβοκάντο, το κάστανο, το ακτινίδιο και την ντομάτα έχουν πολλές πιθανότητες να έχουν ευαισθησία στο latex. Αυτό σημαίνει πως έχουν πρόβλημα με τα προφυλακτικά. Ένα αλλεργικό σοκ (κοκκινίλα και φαγούρα) απαιτεί ιατρική παρακολούθηση. Για τη φαγούρα χρησιμοποίησε ένα απλό αντισταμινικό χάπι, όπως το Zirtek, συμβουλεύει ο παθολόγος Ben Wedro.

2. Καρδιά με έντονες συγκινήσεις
Ευτυχώς, οι σχετιζόμενες με το σεξ καρδιακές προσβολές δεν είναι τόσο συχνές όσο πιστεύουν οι ογδοντάρηδες εκατομμυριούχοι, αλλά αν είσαι αγύμναστος, το να χρησιμοποιείς φάρμακα όπως το Viagra ή άλλα διεγερτικά -νόμιμα ή μη- μπορεί να δημιουργήσει έντονο στρες στην καρδιά σου, ειδικά αν τα πάρεις πριν από έντονη συνεύρεση. «Ολα αυτά θέτουν σε κίνδυνο σπασμών τη στεφανιαία αρτηρία σου, η οποία προκαλεί και το έμφραγμα» λέει ο δρ Wedro. Αν είσαι υπέρβαρος ή έχεις υψηλή καρδιακή πίεση ή χοληστερόλη, πάρε ασπιρίνη τη νύχτα για περισσότερη προστασία.

3. Χτύπημα κάτω από τη μέση
Ναι, είναι το χειρότερο κόκαλο που μπορείς να σπάσεις. Οταν ένα στητό πέος λυγίσει σε μεγάλη γωνία, ο εσωτερικός θάλαμός του μπορεί να σπάσει. Εκτός από τον ανεκδιήγητο πόνο «θα ακούσεις ένα κρακ και θα έχεις τεράστιο πρήξιμο και μώλωπα» λέει ο ουρολόγος Jon Pryor. Αυτό συμβαίνει συνηθέστερα κατά τη διάρκεια πολύ έντονου σεξ, όπου η γυναίκα είναι από πάνω. Η ζημιά γίνεται από το βάρος της. Σε αυτήν την περίπτωση, η μόνη θεραπεία είναι η άμεση εγχείρηση.

4. Το λουμπάγκο παραμονεύει
Αν έχεις να αντιμετωπίσεις τα προβλήματα ευαίσθητης μέσης, το σεξ μπορεί να είναι λιγότερο απολαυστικό, προειδοποιεί ο Donald Hirsh της Διεθνούς Ενωσης Χειροπρακτικής. Για να γλιτώσεις τα οδυνηρά τραβήγματα, βάλε την από πάνω, αλλά με προσοχή.

menshealth.gr/health.tributes.6.7240.htmlt.

H σεξουαλική ζωή του άνδρα τα τελευταία 20 χρόνια φαίνεται να αλλάζει μπροστά στην προκλητική «αδηφάγα» γυναίκα, που βγήκε από την κουζίνα και τις κατσαρόλες της, και μπήκε στα γραφεία και στις ισχυρές καρέκλες της εξουσίας μιας επιτυχημένης καριέρας... Ο άνδρας, που φαντάζει λιγότερο άνδρας από χθες, προσπαθεί απεγνωσμένα να δείξει τις ισχυρές του επιδόσεις, τόσο στο κρεβάτι όσο και έξω από αυτό, δίνοντας τον καλύτερό του εαυτό ή πιστεύοντας ότι πρέπει να θυσιάσει τις χθεσινές του φαλλοκρατικές θέσεις στον βωμό της σημερινής απαίτησης να φαίνεται ισχυρός, επιτυχημένος και δυνατός.

H σεξουαλική συμπεριφορά του σημερινού άνδρα, που από τα είκοσι και μετά προσπαθεί να κρατήσει τον ρόλο του και να δείξει στη γυναίκα τον ανδρισμό του, αλλάζει δραματικά μες στην αντίληψη μιας σεξιστικής-προκλητικής κοινωνίας, που τον θέλει να έχει σημαντικά προσόντα ως προς το μέγεθος του σωματικού μέρους του και με επιδόσεις που οι αποδόσεις κάνουν τη γυναίκα να τον αναγνωρίζει ως το άγριο και επιθετικό αρσενικό των φαντασιώσεών της.
«Δεν μοιάζω με τους "θεούς" των περιοδικών. Είμαι για πέταμα;»

Τα MME, κυρίως τα περιοδικά, περιγράφουν τον άνδρα με εικόνες οι οποίες τον κάνουν να συγκρίνει τον εαυτό του με αυτά που διαβάζει για το πώς πρέπει να είναι και πώς τον θέλει η γυναίκα που τον επιλέγει. Το αποτέλεσμα είναι να αγχώνεται. H αναζήτηση της σεξουαλικής συμπεριφοράς τον οδηγεί στον φόβο και στην αγωνία εκφράζοντας την άγνοια μέσα από την έλλειψη σωστής πληροφόρησης για το πώς θα λειτουργήσει σωστά αναζητώντας μια γυναίκα σύντροφο, κάνοντας σεξ, ικανοποιώντας τον εαυτό του αλλά και εκείνη η οποία τελικά θα τον κρίνει θετικά ή θα τον απορρίψει. H σεξουαλική εικόνα του σημερινού άνδρα περνάει από πολλές αμφισβητήσεις ως προς το αν είναι πράγματι το αρσενικό που ικανοποιεί μια γυναίκα ή μια αίσθηση χωρίς χρώμα και ορμή, δίνοντας την εντύπωση του «λιγότερο» άνδρα ή του «καθόλου» άνδρα.
Ερωτας ως τα ενενήντα

Εκτός όμως από την κοινωνιολογική αναφορά της ανδρικής σεξουαλικότητας και των ερμηνειών γύρω από αυτήν, η πραγματικότητα οφείλει να απαντήσει σε πολλά ερωτήματα που αυξάνονται μες στην πορεία της ανθρώπινης σεξουαλικής ζωής που ξεπερνάει σήμερα τα 50 χρόνια. Αυτό είναι ένα μεγάλο μήνυμα για τη σεξουαλική έκφραση ειδικότερα του ανδρικού πληθυσμού, ο οποίος δεν γερνάει στα 50 και στα 60 χρόνια του αλλά αναζητεί τη σεξουαλική χαρά και την ικανοποίηση ακόμη και μετά τα 80 και τα 90 χρόνια της ζωής του. Ουσιαστικά δηλαδή άλλαξαν τα δεδομένα και ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο άνδρας σήμερα, τόσο σε κοινωνικό όσο και σε ιατρικό επίπεδο. Πιο απλά, ο σημερινός άνδρας προσπαθεί να καταλάβει περισσότερο τη σεξουαλική του συμπεριφορά, ψάχνοντας τα αίτια και τα προβλήματα που τον οδηγούν στο να μην μπορεί να ικανοποιήσει τη γυναίκα σύντροφο αλλά και τον ίδιο τον εαυτό του, που συχνά τον εγκλωβίζει μες στον ρόλο της ανικανότητάς του. Γι' αυτό ένας άνδρας αλλά και μια γυναίκα πρέπει να γνωρίζουν τη βιολογία και την ψυχολογία της σεξουαλικής εικόνας, κυρίως όταν τα χρόνια περάσουν και αρκετά νοσήματα απειλήσουν τον σεξουαλικό ρόλο του. H σεξουαλική έκφρασή του σηματοδοτείται από τη λειτουργικότητα του πέους που εκφράζεται με τη στύση και την οργασμική φάση η οποία εκφράζεται με το ψυχικό μέρος της ηδονής και το βιολογικό μέρος της εκσπερμάτισης. Στύση και εκσπερμάτιση είναι τα δύο βασικά κριτήρια της σεξουαλικής λειτουργίας του, που διαφοροποιούνται με τα χρόνια και απειλούνται με τις οργανικές παθήσεις.
Πότε χάνεται η στύση...

Ολες οι μελέτες στην παγκόσμια ιατρική κοινότητα δείχνουν πόσο ευάλωτη μπορεί να είναι η στύση στον άνδρα και πόσο εύκολα μπορεί να χαθεί κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής από την αρχή ενός σεξουαλικού παιχνιδιού ως την πλήρη εισχώρηση στον κόλπο της γυναίκας φθάνοντας στην ολοκλήρωση και την εκσπερμάτιση. Ενας άνδρας πρέπει να γνωρίζει ότι στα 50 χρόνια σεξουαλικής ζωής του μπορεί να χάσει αιφνίδια και χωρίς αιτία τη στύση του, η οποία επανέρχεται χωρίς καμία ιατρική βοήθεια και θεραπεία. Ο ένας στους δύο άνδρες χάνει τη στύση του παροδικά και δεν χρειάζεται να αναζητήσει τους λόγους αφού η απάντηση σε αυτό το γεγονός είναι μόνο η ψυχολογική ένταση της στιγμής.
...και πότε πρέπει να ανησυχήσει ο «παθών»

Ο ένας όμως στους τρεις άνδρες φαίνεται να παγιδεύεται στο αιφνίδιο της στυτικής απώλειας και να οδηγείται στο άγχος της επόμενης φοράς και στον φόβο της έκθεσης απέναντι στη γυναίκα, που κατά τη γνώμη του τον παρατηρεί και τον αμφισβητεί για τον ανδρισμό του και για την επιθυμία του προς αυτήν... Ο ένας στους τέσσερις άνδρες μειώνει σημαντικά τη σεξουαλική επαφή του αποφεύγοντας το σεξ με διάφορες δικαιολογίες και προφάσεις ενώ κυρίαρχα υποβάλλει τον εαυτό του ότι δεν έχει σεξουαλική επιθυμία. Ο ένας στους πέντε άνδρες προσπαθεί με σπασμωδικές κινήσεις να κρυφτεί από το πρόβλημα αναζητώντας λύσεις για να ξεπεράσει το κακό που του συνέβη κρυφά από τη σύντροφό του.

Γιατί ο άνδρας όμως ζει την αγωνία της στύσης του και γιατί δίνει όλη αυτή τη σημασία για το πόσο καλή ή κακή στύση μπορεί να έχει στη σεξουαλική επαφή; Είναι αλήθεια ότι η στύση αποτελεί το μέσο της ερωτικής επικοινωνίας μεταξύ των δύο συντρόφων και είναι η «σφραγίδα» του καλού εραστή που περιμένει το μπράβο και την αναγνώριση από την ερωτική σύντροφο. Είναι επίσης αλήθεια ότι ο άνδρας αγωνιά περισσότερο για το καλώς έχειν της στύσης του όσο περισσότερο τον ενδιαφέρει η γυναίκα που βρίσκεται στο κρεβάτι του, άρα όσο περισσότερο μετράει η γνώμη της γι' αυτόν. Αυτό είναι και μια αντίφαση στην άποψη της γυναίκας ότι ο άνδρας χάνει τη στύση του γιατί δεν την επιθυμεί και ποθεί τόσο, ώστε η στύση του μπροστά της να είναι περήφανη και δυνατή! Που να 'ξερε λοιπόν αυτή η γυναίκα, που θυμώνει και τον χρεώνει, ότι όσο εκείνος την θέλει περισσότερο τόσο η στύση κινδυνεύει να πέσει και αυτός να εκτεθεί...
Πώς λειτουργεί ο μηχανισμός της στύσης

Αν δίναμε έναν βασικό ορισμό για τη στύση, θα λέγαμε με απλά λόγια ότι η στύση εκφράζει την ψυχική και σωματική διέγερση του άνδρα, που από τον εγκέφαλο ως το πέος, ορμόνες (τεστοστερόνη), νεύρα και νευρικές ίνες (συμπαθητικό-παρασυμπαθητικό) καθώς και αγγεία αφυπνίζονται με σκοπό τη διόγκωση και τη σκληρότητα του πέους από τη φάση της ηρεμίας ως την πλήρη ανάπτυξη του οργάνου, περνώντας ουσιαστικά στην καλύτερη δυνατή αιματική λειτουργία που το πέος μπορεί να διαθέτει.

H στύση φαίνεται να ξεκινάει από την ενδομήτρια ζωή και αποκτά τη συνειδητή αξία της τα πρώτα χρόνια της εφηβικής περιόδου (12-14 ετών), για να λειτουργήσει προσφέροντας την ηδονή και την ικανοποίηση (εκσπερμάτιση) στους αυνανισμούς που βιώνει ο έφηβος και στην ενήλικο περίοδο, όταν ο έφηβος και νεαρός άνδρας φθάσει στην πρώτη του σεξουαλική επαφή. Τότε βιώνει το πρώτο άγχος και την αγωνία για την ποιότητα της στύσης του αλλά και για το πόσο μεγάλο και σωστό είναι το μέγεθος του πέους του. Πολλά είναι τα αγόρια που αναζητούν το σωστό μέγεθος και πολεμούν για τα εκατοστά της στύσης διαβάζοντας ανεύθυνα δημοσιεύματα και βιβλία για το περίφημο «απαιτούμενο μέγεθος». Πολλοί όμως είναι και οι γονείς, μαμάδες και μπαμπάδες, που ψάχνουν το πέος του γιου τους κρυφά και φανερά, φοβούμενοι μήπως το παιδί τους έχει μικρό πέος, κάτι που θα του σημαδέψει την υπόλοιπη ζωή του.
Οι μύθοι για το μέγεθος που (δεν) μετράει

H αλήθεια είναι ότι το μέγεθος του πέους δεν είναι το ίδιο από άνδρα σε άνδρα και από φυλή σε φυλή, και ουσιαστικά η αύξησή του ολοκληρώνεται στα 17-18 χρόνια του έφηβου και επηρεάζεται από ορμονικές διαταραχές και προβλήματα που επιδρούν στη σωματική ανάπτυξη του παιδιού. Αν όμως κάποιος ρωτούσε πόσο είναι σε μέγεθος ένα φυσιολογικό πέος, θα λέγαμε ότι αυτό κυμαίνεται από 10 ως 15 εκ. ενώ κάτω από τα 10 εκ. υπάρχει πρόβλημα μικροφαλίας που χρειάζεται ορμονολογική-ουρολογική εκτίμηση. Ενα πέος δεν κρίνεται για την ποιότητα της στύσης από το μέγεθός του, που μάλιστα ιατρικά έχει αποδειχθεί ότι όσο πιο μεγάλο είναι τόσο πιο δύσκολα γίνεται σκληρό και απαιτείται μεγάλη ποσότητα αίματος για να υπάρξει σημαντική και σκληρή στύση. Είναι επίσης αποδεδειγμένο ότι η γυναίκα δεν κυνηγάει τα εκατοστά του πέους του άνδρα αλλά κυνηγάει τον ίδιο και θέλει περισσότερο το μυαλό του και την προσωπικότητά του παρά το πέος του που, όσο μεγάλο και ωραίο και αν είναι, δεν αρκεί για να την πείσει να κοιμηθεί μαζί του. Το μέγεθος του πέους ταλαιπωρεί το μυαλό του άνδρα που χαρακτηρίζεται από ανασφάλεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση και δειλία να εκφράσει τη σεξουαλική του ορμή και επιθετικότητα προς τη γυναίκα, μετρώντας με τον χάρακα τα εκατοστά που πιστεύει ότι του λείπουν για να την κατακτήσει!
H ένοχη παχυσαρκία

Το πέος φαίνεται να επηρεάζεται από το πάχος και το χαλαρό κοιλιακό τοίχωμα, που βυθίζεται μέσα στο παχύσαρκο παιδί, προκαλώντας τον φόβο και την αγωνία στη μητέρα που το βλέπει μικρό και το θεωρεί προβληματικό. Πρέπει λοιπόν να καταλάβει ότι το λίπος προκαλεί αίσθηση μικρού πέους ενώ γενικώς η παχυσαρκία μειώνει τη στυτική λειτουργία και περιορίζει και την κινητικότητα των όρχεων, που βυθίζονται μες στους χοντρούς και λιπαρούς μηρούς.

H στύση χαρακτηρίζεται από την εμφάνιση των συχνών επεισοδίων στη μικρή νεαρή ηλικία, που σιγά σιγά αραιώνουν και λιγοστεύουν στα χρόνια που κυλούν και ο άνδρας γερνάει. Τα συχνά στυτικά επεισόδια λειτουργούν αυτόματα και αιφνίδια όταν το αγόρι ακόμη και μες στη σχολική τάξη, εκεί όπου γράφει στον πίνακα, αισθάνεται το «φούσκωμα» στο παντελόνι του, προκαλώντας του αμηχανία, αγωνία και αίσθημα ντροπής μήπως αποκαλυφθεί.

H πρωινή στύση, γνώριμη σε όλους τους άνδρες ως «στύση της ούρησης», είναι χαρακτηριστικό δείγμα φυσιολογικής στύσης, που ανταποκρίνεται από τη μικρή ηλικία σχεδόν σε κάθε αφύπνιση του παιδιού, για να αραιώσει μέσα στα χρόνια που ο άνδρας αρχίζει να εμφανίζει οργανικά προβλήματα τα οποία αλλοιώνουν την πρωινή του στύση ως και την εξαφανίζουν υπό την επήρεια σοβαρότερων προβλημάτων υγείας ή μακροχρόνιων φαρμακευτικών θεραπειών (υπέρταση, καρδιοπάθειες, σακχαρώδης διαβήτης, κατάθλιψη κ.ά.).

Σημαντική στύση θεωρείται και η νυχτερινή, που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια του ύπνου, όταν ο άνδρας κοιμάται βαθιά και μπορεί σε διάστημα 6-8 ωρών να παρουσιάσει 3-5 στυτικά επεισόδια σκληρότητας, τα οποία δείχνουν ότι η στύση του είναι υγιής και φυσιολογική (αποτελεί αξιόπιστη ιατρική διερεύνηση σε άνδρα που αναφέρει στυτικό πρόβλημα και υπάρχει δυσκολία να δούμε αν είναι ψυχολογικό ή οργανικό).

Αλλες μορφές στύσης περιγράφονται σε φάσεις ηρεμίας και γλυκιάς χαλάρωσης του άνδρα που μπορεί να αισθανθεί τη σκληρότητα του πέους μέσα από μια συναισθηματική αναπόληση αγαπημένης συντρόφου ή διάχυτης σεξουαλικής αίσθησης η οποία περιλαμβάνει και φαντασιωσικό υλικό γυναίκας που ποθεί ή που βιώνει σεξουαλικές ηδονιστικές φάσεις μαζί της.
Εγκεφαλική διέγερση

Είναι ουσιαστικό κριτήριο της σεξουαλικής διέγερσης στον άνδρα η στύση που ψυχικώς εκφράζεται με τη σεξουαλική έλξη, επιθυμία, πόθο, πάθος και ηδονή για τη γυναίκα-στόχο, που τη σκηνοθετεί φαντασιωσικά, τη νιώθει οπτικά (όραση), την αισθάνεται απτικά (αφή-άγγιγμα), την εισπράττει οσφρητικά (μυρωδιά), τη βιώνει ακουστικά (φωνή-ακοή) και την απολαμβάνει γευστικά (στοματική επαφή-γεύση).

Οι πέντε αυτές βασικές αισθήσεις που καταγράφουν την εγκεφαλική διέγερση προϋποθέτουν την εντολή της νευρογενούς και αιματικής λειτουργίας, ώστε το πέος να σηκωθεί, να διογκωθεί και να σκληρύνει, ώστε η στύση να είναι ικανή προκειμένου το πέος να αναζητήσει την τελική επαφή με το γυναικείο σώμα διεκδικώντας την εισχώρηση στον κόλπο.

H σεξουαλική διέγερση του άνδρα, ταυτισμένη με τη στύση, δεν περιχαρακώνεται στη σεξουαλική πράξη αλλά σε όλο το φάσμα της ερεθισματικής, ψυχοσωματικής αντίδρασης, που το παιχνίδι προσφέρει με τις φάσεις-στάσεις, προκειμένου να ετοιμαστεί και η γυναίκα αντίστοιχα με τη στύση του άνδρα, που είναι η κολπική εφύγρανση, ώστε η σεξουαλική πράξη να οδηγήσει την κορύφωση της οργασμικής εκφόρτισης και στους δύο (foreplay, orgasmic play). H εκσπερμάτιση καθορίζει αυτή τη βιολογική αποφόρτιση του άνδρα, όπου αρχίζει η στυτική χαλάρωση και η προοδευτική μείωση της στύσης, φέρνοντας το πέος στην προηγούμενη εικόνα προ της διέγερσης. H ψυχική επαναφορά του άνδρα είναι γρήγορη και άμεση, δίνοντας την προσαρμοστική λειτουργικότητά του, οδηγώντας τον στο «σημείο μηδέν» στο οποίο ήταν προτού ξεκινήσει η σεξουαλική επιθυμία.
Οι κανόνες τού after play

Αυτή η γρήγορη επαναφορά και το άμεσο σβήσιμο του άνδρα αφήνουν ψυχικό κενό στη γυναίκα, που χρειάζεται αρκετό χρόνο για να επανέλθει στην ψυχική της ηρεμία και να αισθανθεί συναισθηματική πληρότητα και ικανοποίηση, κάτι που ο άνδρας τις περισσότερες φορές το ξεχνάει ή αδιαφορεί γι' αυτή την ανάγκη της γυναίκας. Είναι γνωστές και ωμές οι περιγραφές των γυναικών, που δείχνουν τον άνδρα μετά την εκσπερμάτισή του να γυρίζει πλευρό και να ροχαλίζει σε ελάχιστα λεπτά αν είναι στο σπίτι του ή να ψάχνει το παντελόνι του κοιτώντας το ρολόι του, εκφράζοντας την αγωνία του για τη γρήγορη φυγή του. Δεν είναι λίγες οι φορές που τηλεφωνεί στον φίλο του ή ανοίγει την τηλεόραση, βλέποντας ακόμη και κάτι άσχετο, αφήνοντας δίπλα τη σύντροφο να εισπράττει την αδιαφορία και την ψυχρότητά του.

Το κλείσιμο της σεξουαλικής επαφής, που κοιμίζει το πέος στον άνδρα και ηρεμεί το αιδοίο και τον κόλπο στη γυναίκα, πρέπει να έχει συναισθηματική τρυφερότητα και αίσθημα ευχαρίστησης του άνδρα προς τη γυναίκα, ώστε να είναι ένα γλυκό και όμορφο κλείσιμο, καλλιεργώντας ένα καλό και φιλήδονο επόμενο άνοιγμα (after play). Ο άνδρας με την οργασμική κορύφωση χάνει για αρκετό χρόνο τη στυτική του ικανότητα και χρειάζεται χαλάρωση και ελαφρά ηρεμία για να ξαναδιεγερθεί και να έχει καλή στύση, έτοιμη για τον επόμενο κύκλο της σεξουαλικής επαφής. Πολλές φορές, αγνοώντας ότι είναι απαραίτητη η χρονική αυτή περίοδος ηρεμίας που ονομάζεται «ανερέθιστη περίοδος», κυριαρχείται από το άγχος μιας γρήγορης επόμενης στύσης, ιδιαίτερα μάλιστα αν αισθάνεται γρήγορος και πρόωρος στην εκσπερμάτιση της πρώτης επαφής με τη σύντροφο.

Αλλά και η γυναίκα πολλές φορές τον αγχώνει, ειδικά όταν είναι σε σεξουαλική διέγερση και απαιτεί μια στύση για να συνεχιστεί το σεξουαλικό παιχνίδι, κάτι που φυσικά δεν μπορεί να γίνει αμέσως μετά το τελείωμά του. H παγίδα της δεύτερης φοράς μπερδεύει και φορτίζει και τους δύο συντρόφους όταν την απαιτούν και τη θεωρούν απόδειξη της σεξουαλικής τους ορμής στο πόσο ο ένας θέλει τον άλλον.
H αγωνία που σκοτώνει

Το κυνήγι της στύσης βασανίζει τον άνδρα σε όλα τα χρόνια της σεξουαλικής του ζωής. Ο καθρέπτης της σεξουαλικής υγείας του τού δείχνει μέσα στα χρόνια ότι μπορεί η στύση να τον προδώσει και να του δημιουργήσει αρκετά ψυχολογικά προβλήματα δηλητηριάζοντας την ποιότητα ζωής του, τη σχέση του με τη σύντροφό του, ακόμη τη σχέση του με το παιδί του, φθάνοντας στα όρια της κατάθλιψης, της απελπισίας αλλά και της αυτοκτονίας, κυρίως στις νεαρότερες ηλικίες, όπου η αγωνία για τη στύση είναι πολύ μεγαλύτερη στο μυαλό του νεαρού άνδρα. H στύση, που ταυτίζεται με τη θετική ψυχολογία και την ψυχική ισορροπία ενός ολοκληρωμένου άνδρα, λειτουργεί σαν το εργαλείο το οποίο πείθει τη γυναίκα για το πόσο σημαντική είναι στη ζωή του, μπορεί να φέρει αντιμέτωπους τους δύο συντρόφους, όταν το άγχος φωλιάσει στο μυαλό του άνδρα και η ψυχική εικόνα του απειληθεί και αμφισβητηθεί από τον ίδιο, αναζητώντας τη στύση ως τη βασική πηγή επικοινωνίας με τη σύντροφό του.
«Τι θα γίνει αν δεν μπορέσω;»

H στύση που λειτουργεί μέσα από τον βαθμό της σκληρότητας και της διάρκειας της σκληρότητας κατά τη σεξουαλική επαφή μπορεί να χαθεί όταν ο σημαντικότερος εχθρός, που είναι το άγχος, μπει στο μυαλό του άνδρα και στο κρεβάτι της σχέσης.

Το άγχος δυναμιτίζει τη στυτική απόδοση, γκρεμίζει την αυτοπεποίθηση του εραστή και ανατρέπει την αξιοπιστία του μπροστά στα μάτια της γυναίκας. Το άγχος, που στις ημέρες μας φαίνεται να τρώει όσα αφορούν την ανθρώπινη ζωή, σκοτώνει πραγματικά το σεξ και ξεφουσκώνει στην κυριολεξία εκείνον ο οποίος πλέον κάθε φορά που προσπαθεί να έρθει σε σεξουαλική επαφή με τον σύντροφό του αισθάνεται ότι γίνεται ρεζίλι και εξευτελίζεται με το χάσιμο της στύσης και την περιφρονητική απογοήτευση της ερωτικής συντρόφου. H στύση κυνηγάει τον άνδρα που τη θέλει προτού διεγερθεί, στον φόβο του ότι μπορεί να τη χάσει.

Σε κάθε σκέψη του μπαίνει το ερώτημα: «Τι θα γίνει αν δεν μπορέσω;». Συνεχώς τη σκέφτεται και τη φαντάζεται σαν το θηρίο που τελικά τον τρώει ενώ το βλέμμα του είναι στο πέος του την ώρα που προσπαθεί με μηχανικές κινήσεις να χαϊδέψει τη σύντροφό του, χωρίς όμως να αισθάνεται καμία διέγερση, αφού στην ουσία το βλέμμα του είναι άδειο και δεν βλέπει μπροστά του τίποτε, παρά μόνο τη στύση που μπλοκάρει, δεν λειτουργεί, δεν υπάρχει. Πανικός, δραματοποίηση, θυμός και φόβος τον κάνουν να φέρεται σπασμωδικά και ανώριμα, προσπαθώντας απεγνωσμένα να σώσει την «τιμή» του.

Μπορεί να παλεύει ώρες με τη σύντροφό του για να επιτύχει έστω και μία στυτική διόγκωση, ώστε να επιχειρήσει την εισχώρηση, αποφεύγοντας το αίσθημα ότι εξευτελίζεται και ότι είναι ανίκανος. Ο εκνευρισμός κυριαρχεί όμως και στους δύο ή πολλές φορές η γυναίκα προσπαθεί να τον χαλαρώσει με φράσεις όπως «δεν πειράζει, μη το σκέφτεσαι, δεν είναι τίποτε», εκείνος όμως νιώθει ακόμη πιο ένοχα και αμήχανα αισθανόμενος ότι τον παρηγορεί και τον θεωρεί ανίκανο, άρα τον λυπάται. Συχνές είναι όμως και οι αντιδράσεις της γυναίκας που μιλάει απότομα υποτιμητικά, απορριπτικά. Τις περισσότερες φορές και οι δύο αποφεύγουν να συναντηθούν ξανά, κατεβάζοντας την αυλαία μιας άθλιας παράστασης...

Εξω όμως από την ψυχολογική διαταραχή μιας στυτικής δυσλειτουργίας όπου πράγματι το άγχος, ο φόβος της αποτυχίας και ο ρόλος του στόχου προς το τέλειο και το ιδανικό, πολλά οργανικά προβλήματα χαλούν τη στυτική λειτουργία και αλλοιώνουν την ποιότητα της στύσης η οποία φαίνεται να διαφοροποιείται σημαντικά μέσα στα χρόνια.
Μετά τα σαράντα τι;

Ο άνδρας μετά τα 40 χρόνια ζωής του αρχίζει να εμφανίζει οργανικές παθήσεις, πληρώνοντας το τίμημα της ευμάρειας, της καλοζωίας και της καρέκλας του επιτυχημένου του γραφείου. H παχυσαρκία, η υπέρταση, η αύξηση της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων μπαίνουν για τα καλά στη ζωή του. Το δε κάπνισμα σε συνδυασμό με το αλκοόλ και την κακή διατροφή διαμορφώνουν το τέλειο σκηνικό της ατελούς στύσης. Νοσήματα που θεωρούνται ευρύτατα διαδεδομένα τα τελευταία 20 χρόνια στον ανδρικό πληθυσμό εμφανίζουν μαζί με την πληθώρα των συμπτωμάτων και σεξουαλική δυσλειτουργία στον άνδρα, που ξεκάθαρα είναι η στυτική διαταραχή.
Καρδιά+πίεση+διαβήτης=άσ' τα να πάνε...

Κυρίως η στεφανιαία νόσος, ο σακχαρώδης διαβήτης και η υπέρταση, που πυκνά συχνά συνυπάρχουν σε έναν άνδρα πάνω από τα 50 χρόνια, δείχνουν και τη σεξουαλική ανικανότητα που ο συγκεκριμένος άνθρωπος παγιδεύεται για τα καλά. H στύση φαίνεται εδώ να δείχνει την κακή της εικόνα, κυρίως με τη μαλθακή της παρουσία, αφήνοντας πίσω την καλή σκληρότητα και τη διάρκεια, απαραίτητη για να λειτουργήσει η σεξουαλική επαφή των δύο συντρόφων. H στύση που φαίνεται να παρουσιάζει σοβαρές απώλειες μέσα από τα συγκεκριμένα νοσήματα επιβαρύνεται πολύ περισσότερο από την περιφερική αγγειοπάθεια, η οποία ουσιαστικά αφαιρεί την πλούσια αιμάτωση των σηραγγωδών σωμάτων του πέους.

H αιμάτωση αυτή, που σιγά σιγά χωλαίνει και μικραίνει, φωτογραφίζει την αδυναμία στύσης, όλων των ειδών - πρωινές, νυχτερινές ή στύσεις που η ψυχική επιθυμία προκαλεί στον άνδρα. H στύση φαίνεται όμως να προσβάλλεται και νευρογενώς αφού ο σακχαρώδης διαβήτης χαλάει τα αγγεία και τα νεύρα του πέους. Με την πάροδο του χρόνου, όσο το οργανικό νόσημα καταστρέφει το βιολογικό υπόστρωμα του άνδρα επιδεινώνει σημαντικά τη λειτουργικότητα της στύσης αλλά ρίχνει και ψυχολογικά τον άνδρα που, ενώ θέλει, στην ουσία δεν μπορεί. H σκέψη του γεμίζει από ιδέες ότι σεξουαλικά ξόφλησε και ότι πλέον η σεξουαλική του ζωή πέθανε αφήνοντας τη νοσταλγία και την αναζήτηση του παρελθόντος στη σημερινή πραγματικότητα.

Πολλές φορές και οι ιατρικές θεραπείες και τα φάρμακα τον οδηγούν να αισθάνεται την «πολυτέλεια» της αναζήτησης μιας σεξουαλικής ζωής που δεν υπάρχει πια. Ακόμη και οι θεραπευτές γιατροί δεν ενισχύουν τη σεξουαλική του ζωή ενώ δεν τον ρωτούν τι αισθάνεται σεξουαλικά και όταν αυτός ρωτήσει πολλές φορές οι απαντήσεις είναι απόλυτες και τον κατακεραυνώνουν: «Δεν σκέφτεσαι ότι σώθηκες από το έμφραγμα και το μυαλό σου είναι στο σεξ;». Ασφαλώς θα αδικούσαμε και εκείνους τους γιατρούς που δίνουν πραγματική σημασία και αξία για τη σεξουαλική ζωή του αρρώστου τους ενισχύοντας το δικαίωμα στο σεξ και την ανάγκη ο άνθρωπος ο οποίος πάσχει από ένα σοβαρό νόσημα να μην καταδικαστεί στη σεξουαλική σιγή. Είναι μάλιστα αξιόλογο το ότι προσπαθούν να πείσουν και τη γυναίκα σύντροφο, η οποία μες στον φόβο της για τη ζωή του άνδρα της, αρνείται το σεξ, αισθανόμενη έτσι ότι τον προστατεύει από τον κίνδυνο να χάσει τη ζωή του επάνω στο παιχνίδι της ηδονής και της απόλαυσης.
Υπάρχει θεραπεία;

Τα τελευταία χρόνια, όπου ο άνδρας αναγνωρίζει ανοιχτά την καλή ποιότητα ζωής την οποία προσφέρει η σεξουαλική συνέχεια, έχει εξοικειωθεί με την αναζήτηση θεραπειών και προσεγγίσεων διόρθωσης της σεξουαλικής ανεπάρκειάς του.

Ακόμη, με την καλύτερη πληροφόρηση που δίνει σήμερα η ιατρική κοινότητα και η γυναίκα σύντροφος φαίνεται να είναι πιο δεκτική σε θεραπευτικές τεχνικές οι οποίες προσφέρουν στυτική επαναφορά στον άνδρα που έχασε οργανικά τη στύση του. Πολλές μελέτες καταγράφουν τη θετική ψυχολογία του άνδρα που εισπράττει διεκδικώντας τη σεξουαλική του ζωή σε σχέση με εκείνον που παραιτείται και βουλιάζει στην κατάθλιψη της ασθένειας και στην άρνηση να δει το σεξουαλικό του πρόβλημα μέσα από την ιατρική βοήθεια που η σύγχρονη ανδρολογία-ουρολογία προσφέρει. Φάρμακα που σημάδεψαν το κλείσιμο του προηγούμενου αιώνα έκαναν τον άνδρα να νιώσει πιο δυνατός και κυρίως το «μπλε χάπι» (Viagra) του έφερε νέες προοπτικές και αισιόδοξες λογικές αλλά και λύσεις στην ποιότητα της στύσης και στην καλύτερη απόδοση.

Είναι όμως καλό να πούμε ότι ακόμη πολλά φάρμακα θα δώσουν περισσότερη και καλύτερη σεξουαλική ζωή στον άνδρα ως τα βαθιά γεράματα θα βλέπει το σεξ ως απαραίτητο μέρος της ζωής του και της σχέσης του με τη σύντροφό του ενώ οι χειρουργικές τεχνικές και οι ενέσεις που ξυπνούν το κουρασμένο πέος κερδίζουν έδαφος στους εκατομμύρια άνδρες που παγκοσμίως με μεγάλη ευκολία κάνουν χρήση και εισπράττουν την ικανοποίηση και τη χαρά του έρωτα. Σχεδόν πάνω από 500 εκατομμύρια άνδρες στον κόσμο αναζητούν θεραπείες που προσφέρουν την πολυπόθητη στύση μέσα από σωστά ιατρικά δεδομένα και όχι φυσικά μέσα από τον δρόμο της υπερβολής και της ανοησίας που κάποιοι καταφεύγουν, θέλοντας να γίνουν οι «Σούπερμαν» του σεξ.

Είναι καλό να ξέρουμε ποια βιολογικά νοσήματα μπορεί να απειλήσουν τη σεξουαλική ζωή του άνδρα και ποια φάρμακα επίσης μπορεί να μειώσουν τη στυτική ποιότητα, όταν είναι αναγκαία και απαραίτητα για τη θεραπεία των οργανικών αυτών νοσημάτων. Επίσης ποιες τεχνικές και φαρμακευτικές προσεγγίσεις βοηθούν τη στυτική αφύπνιση προσφέροντας καλύτερη στύση, καλύτερη εισχώρηση στον κόλπο της συντρόφου και περισσότερη ψυχοσωματική ικανοποίηση και στους δύο. Είναι απαραίτητο να πούμε ότι θεραπείες της στυτικής αποκατάστασης γίνονται μόνο από τους αντίστοιχους εξειδικευμένους γιατρούς, που με τη δική τους ιατρική οδηγία προσφέρουν σωστή και ασφαλή θεραπεία χωρίς κινδύνους και επιπλοκές σε σχέση με άλλες φαρμακευτικές αγωγές οι οποίες αποκλείουν την οποιαδήποτε αυθαίρετη και επιπόλαιη λήψη φαρμάκων. Το σεξ προϋποθέτει τον αυτοσεβασμό, την ωριμότητα και την υπεύθυνη διεκδίκηση της ιατρικής γνώσης και φροντίδας.

Η επιθυμία για σεξουαλική επαφή και σχέση είναι μια από τις ανθρώπινες επιθυμίες που έχουν άμεση σχέση με οργανικά προβλήματα υγείας , ψυχολογικά που έχουν και ψυχιατρικό υπόβαθρο η απλά είναι αιτία στρες η κακής διάθεσης.

Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει το σεξ , η επιθυμία για συνεύρεση και σεξουαλική επαφή είναι έντονη ακόμη και όταν δεν υπάρχει ερωτική συναισθηματική σχέση.

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που υπήρχε υπάρχει και πρέπει να υπάρχει το αρχαιότερο των επαγγελμάτων αυτό της διαθέσιμης γυναίκας η ανδρός για αυτή την σχέση και μονό.

Σε κάθε ανεπτυγμένη χωρά στον κόσμο και στις υποανάπτυκτες αυτό το επάγγελμα υπάρχει.

Τώρα στα καθαρά ιατρικά που μας αφορούν.

Ας εξετάσουμε λογούς για την Απώλεια της σεξουαλικής επιθυμίας.

Μεταξύ των γυναικών υπάρχει ένα ποσοστό της τάξης του 43% που επηρεάζεται ενώ μεταξύ των ανδρών το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 31%.

Η μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας είναι ένα από τα συχνότερα προβλήματα που παρουσιάζονται σήμερα στα ζευγάρια.

Για τη μείωση της σεξουαλικής επιθυμίας ευθύνονται κυρίως ψυχολογικοί λόγοι:

1. Μείωση της αυτοπεποίθησης και κατάθλιψη

2. Προβλήματα στη σχέση του ζευγαριού. Ο θυμός, οι αντιπαραθέσεις, λειτουργούν αρνητικά για τη σεξουαλική έλξη μεταξύ των δύο.
Επίσης ορισμένες συνήθειες του ενός από τους δύο, ή ακόμη η φυσική εμφάνιση και ζητήματα υγιεινής μπορούν να συμβάλουν στην μείωση της επιθυμίας για σεξ

3. Το στρες, το άγχος, η αγωνία για θέματα επαγγελματικά, καταστέλλουν τη σεξουαλική ορμή

4. Οι φοβίες όπως για παράδειγμα ο φόβος για μια ασθένεια που μπορεί να μεταδοθεί από το σεξ, ο φόβος για μια πιθανή εγκυμοσύνη που μπορεί να προκύψει από τη σεξουαλική πράξη ή ακόμη θρησκευτικές αναστολές, είναι παράγοντες που μειώνουν ουσιαστικά την επιθυμία για σεξ.
Ακόμη μια φοβία που μπορεί να καταστέλλει την επιθυμία είναι ο φόβος μήπως το άτομο δεν αποδώσει σεξουαλικά στο βαθμό που αναμένεται

5. Παλιές τραυματικές εμπειρίες της σεξουαλικής ζωής, καταστολές που εμπεδώθηκαν έντονα από την παιδική ηλικία ή ακόμη προσωπικές αμφιβολίες για τη σεξουαλική ταυτότητα του ατόμου είναι δυνητικοί παράγοντες μείωσης της σεξουαλικής επιθυμίας

Πρέπει να προσθέσουμε ότι εκτός από τις ψυχολογικές αιτίες που μειώνουν τη σεξουαλική επιθυμία που είναι οι συχνότερες, υπάρχουν και οι οργανικές αιτίες που καταστέλλουν τη σεξουαλική διάθεση:

· Χρόνιες ασθένειες, διαβήτης, καρδιοπάθειες, νεφρική ανεπάρκεια, ηπατικά προβλήματα, καρκίνος, νευρικές παθήσεις, τραυματισμοί

· Ορμονικές διαταραχές, παθήσεις των όρχεων ή των ωοθηκών, ανωμαλίες της υπόφυσης και του υποθάλαμου στον εγκέφαλο, υποθυρεοειδισμός. ,διαβήτης

· Παρενέργειες φαρμάκων αντί υπερτασικά ,αντί επιληπτικά και ψυχοτρόπα , κατάχρηση αλκοόλ και άλλων εθιστικών ουσιών ή ναρκωτικών

Η λύση του προβλήματος της μείωσης της σεξουαλικής επιθυμίας θα επέλθει μόνο μετά από την επίλυση των ψυχολογικών ή σωματικών διαταραχών που υποβόσκουν.

Σχεδόν όλα τα ζευγάρια θα αντιμετωπίσουν κάποιο πρόβλημα με το σεξ σε μια στιγμή της ζωής τους. Μερικά προβλήματα θα είναι παροδικά και θα φύγουν από μόνα τους. Άλλα θα επιλυθούν μέσα στο ζευγάρι με υπομονή, με φροντίδα και με τη βοήθεια της πληροφόρησης που μπορεί να έχει για τα θέματα αυτά ο ένας από τους δύο.

Σε περιπτώσεις που υπάρχει η υποψία για μια οργανική πάθηση είναι σημαντικό να ζητηθεί η βοήθεια του γενικού γιατρού. Εάν δεν υπάρχει οργανικό πρόβλημα, οι ειδικοί σύμβουλοι και ψυχοθεραπευτές μπορούν να συμβάλουν στην αναγνώριση και στην επίλυση των προβλημάτων που μειώνουν τη σεξουαλική επιθυμία.

Οι διαταραχές της σεξουαλικής ζωής μπορεί να είναι αιτία διαταραχής της γενικότερης σχέσης του ζευγαριού. Επίσης τα άλλα προβλήματα στη σχέση, είναι δυνατόν να εκφράζονται με απουσία σεξουαλικής επιθυμίας και δυσκολίας στη διέγερση κατά την ερωτική διαδικασία.

Η σιωπή για τα σεξουαλικά προβλήματα μπορεί να βλάπτει τις σχέσεις μεταξύ του άντρα και της γυναίκας. Για το λόγο αυτό η ενημέρωση για σκοπούς πληροφόρησης και η ανταλλαγή απόψεων μέσα στο ζευγάρι μπορεί να προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες.

Το πρόβλημα μπορεί να εμφανιστεί μόνο μια φορά και είναι δυνατόν να διαρκέσει για μερικές μέρες ή εβδομάδες. Αυτό δεν είναι ασυνήθιστο ιδιαίτερα όταν υπάρχει μια ασθένεια, μια περίοδος έντονου στρες ή μετά από τη γέννηση ενός παιδιού.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που τα προβλήματα όπως η απώλεια της σεξουαλικής επιθυμίας, μπορούν να διαρκέσουν για μήνες. Σε τέτοιες καταστάσεις μπορούν να δημιουργηθούν έντονα αισθήματα απόρριψης και απώλειας μέσα στο ζευγάρι.

Της ΝΤΑΝΙ ΒΕΡΓΟΥ

Μπορεί η στυτική δυσλειτουργία να είναι προάγγελος της στεφανιαίας νόσου; Μπορεί, λένε Έλληνες επιστήμονες που σε μελέτες που βρίσκονται σε εξέλιξη στην Α' Καρδιολογική Κλινική του Πανεπιστημίου Αθηνών, διαπίστωσαν ότι:

- Η στυτική δυσλειτουργία είναι μια αρκετή συχνή (μέχρι 75% των περιπτώσεων), συνυπάρχουσα με τη στεφανιαία νόσο ασθένεια.
- Ένας στους τέσσερις άνδρες (20-25%) άνω των 40 ετών που εμφανίζουν προβλήματα στη στύση, τα οποία δεν σχετίζονται με ψυχολογικές ή ορμονικές διαταραχές, έχουν αγγειογραφικά τεκμηριωμένη υποκλινική στεφανιαία νόσο (έχουν τη νόσο χωρίς να το γνωρίζουν).
«Το ανδρικό γεννητικό όργανο είναι αγγείο. Έτσι δυσλειτουργεί και όταν το άτομο αντιμετωπίζει καρδιαγγειακά προβλήματα υγείας. Παρατηρείται ότι οι ασθενείς με αγγειοπάθεια παρουσιάζουν σε μεγάλο ποσοστό κάποιου βαθμού προβλήματα στη στύση», επισήμανε ο Χριστόδουλος Στεφανάδης, καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής της Α' Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, που διοργανώνει το Διεθνές Συνέδριο Καρδιαγγειακής Ιατρικής που πραγματοποιείται 8-9 Απριλίου στην Αθήνα.
«Μπορεί να υπάρχουν κι άλλα συμπτώματα της στεφανιαίας νόσου στους άνδρες αυτούς, όπως είναι η υπέρταση ή η υπερλιπιδαιμία και ο σακχαρώδης διαβήτης. Ωστόσο αναζητούν τη βοήθεια των ειδικών όταν αντιμετωπίσουν προβλήματα με τη στύση», είπε ο λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διευθυντής του νέου τμήματος Καρδιαγγειακών Παθήσεων και Σεξουαλικής Υγείας της Α' Καρδιολογικής Κλινικής του «Ιπποκρατείου», Χαράλαμπος Βλαχόπουλος.
Στεφανιαία νόσος
«Οι εγχειρήσεις μπαϊ-πας (by pass) θα περιοριστούν στο μέλλον σε πολύ μικρό ποσοστό, αφού θα αντικατασταθούν με τη μη χειρουργική αντιμετώπιση τοποθέτησης stent», ανέφερε ο Χρ. Στεφανάδης.
Το stent (πρόθεση) τοποθετείται, κατευθυνόμενο από ενδοστεφανιαίο υπερηχογράφημα μέσα στο πάσχον στεφανιαίο αγγείο με τη μέθοδο της αγγειοπλαστικής και κρατάει μόνιμα ανοιχτό τον αυλό του πάσχοντος αγγείου.
Τα αποτελέσματα από τη χρήση τα τελευταία χρόνια των νέων μεταλλικών stent για την αντιμετώπιση της στεφανιαίας νόσου -πρώτη αιτία θανάτου στις δυτικές χώρες- είναι σημαντικά, είπε ο Χρ. Στεφανάδης.
«Τα νέα stent απελευθερώνουν φάρμακα, τα οποία αναστέλλουν την επαναστένωση από 20-30%, το πρώτο εξάμηνο στο 8-9%. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα η επαναστένωση πέφτει στο μηδέν».
Σε ασθενείς με πολλαπλές στενώσεις δε, όπως έδειξαν οι τελευταίες κλινικές μελέτες, η αποτελεσματικότητα των νέων stent, έπειτα από ένα χρόνο, είναι η ίδια με αυτή της χειρουργικής επέμβασης μπαϊ-πας.
Τα παραπάνω στοιχεία δίνουν την αισιοδοξία στους επιστήμονες ότι θα αντιμετωπιστούν με παρόμοια αποτελεσματικότητα και ομάδες ασθενών υψηλού κινδύνου για επαναστένωση, όπως οι ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη ή με τη νόσο στελέχους.
Εφηβοι
Αλλη μία σημαντική ελληνική μελέτη, τα αποτελέσματα της οποίας θα συζητηθούν στη διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου από κορυφαίους Ελληνες και ξένους καρδιολόγους, διαπιστώνει την αύξηση των κρουσμάτων υπέρτασης κυρίως στους εφήβους, αλλά και στους ενήλικες.
Οι υπερτασικοί έφηβοι ανήκουν σε δύο κατηγορίες, εξήγησε ο Γρηγόριος Βυσσούλης, αναπληρωτής καθηγητής Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διευθυντής της Μονάδας Υπέρτασης στο «Ιπποκράτειο»:
- Σε εκείνους που δεν αθλούνται και τρώνε από ταχυφαγεία (fast-food) και γενικότερα προτιμούν τα έτοιμα φαγητά.
- Σε εκείνους που αθλούνται υπερβολικά, που κάνουν ισομετρική άσκηση (body building) είτε λαμβάνουν είτε δεν λαμβάνουν ουσίες (απαγορευμένες και μη).
Στους ενήλικες η αύξηση των κρουσμάτων υπέρτασης που παρατηρείται στη χώρα μας -πρόσθεσε ο Γρ. Βυσσούλης- οφείλεται κατ' αρχάς διότι το ψάχνουμε περισσότερο (ιατρογενής), καθώς και λόγω της επιδημίας της παχυσαρκίας εξαιτίας των διατροφολογικών επιλογών (βλέπε ταχυφαγεία).
Σημαντικές επιστημονικές ανακοινώσεις θα κάνουν στη διάρκεια του συνεδρίου και οι αναπληρωτές καθηγητές Καρδιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ανδρέας Μιχαηλίδης, Χρήστος Πίτσαβος και Κωνσταντίνος Τεντολούρης, της Α' Καρδιολογικής Κλινικής του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου, ο Χαράλαμπος Γαωράς, καθηγητής στο Boston University, ο Σερ Μαγκντί Γιακούμπ του Harefield της Βρετανίας, ο Filipo Krea του Καθολικού Πανεπιστημίου Sacred Heart και άλλοι κορυφαίοι επιστήμονες.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 07/04/2005

Η καλή και ομαλή σεξουαλική λειτουργία της γυναίκας είναι εξίσου σημαντική με του άνδρα, αλλά και πιο πολύπλοκη. Με το πέρασμα των χρόνων και καθώς η επιστήμη εξελίσσεται ραγδαία σε θέματα όπως αυτό της γυναικείας σεξουαλικότητας, οι διαταραχές της έχουν ταξινομηθεί σε τέσσερις διαφορετικές ομάδες, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν τις προσεγγίσεις στα σεξουαλικά προβλήματα που εμφανίζονται κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής ζωής της γυναίκας.

Οι τέσσερις ομάδες στις οποίες χωρίζονται τα σεξουαλικά προβλήματα της γυναίκας αναφέρονται στην επιθυμία, τη διέγερση, τον οργασμό και τον πόνο.

Διαταραχές της επιθυμίας

Σχετίζονται με θέματα που κυμαίνονται από μειωμένη σεξουαλική/ερωτική επιθυμία έως σεξουαλική αποστροφή. Συνήθως συνοδεύονται από έλλειψη ερωτικών φαντασιώσεων και διάθεσης να αυτοεμπλακεί η γυναίκα σε οποιοδήποτε σεξουαλικό παιχνίδι ή ενέργεια.

Υποτονική Σεξουαλική Επιθυμία

Ένα από τα πλέον σημαντικά και ευαίσθητα προβλήματα στη σεξουαλική ζωή της γυναίκας είναι αυτό της μειωμένης σεξουαλικής επιθυμίας. Με την απουσία ή τη σταδιακή μείωση της επιθυμίας, η γυναίκα αρχίζει να αισθάνεται πως δεν είναι ικανή πλέον όχι μόνο να ικανοποιήσει τον σύντροφό της, αλλά ούτε να τον διεκδικήσει. Ειδικά στη σύγχρονη κοινωνία, όπου τα σεξουαλικά ερεθίσματα βομβαρδίζουν καθημερινά και αμετάκλητα τη ζωή των ανθρώπων μέσα από εικόνες και κείμενα της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου και των περιοδικών, η γυναίκα νιώθει ανήμπορη στο να «διαγωνιστεί» και να διεκδικήσει τον σύντροφό της μέσα σε αυτόν τον έντονο σεξουαλικό ανταγωνισμό. Η έλλειψη ερωτικής επιθυμίας στη γυναίκα δηλώνει την ανικανότητά της να επιθυμεί και να διεκδικεί το άγγιγμα, το χάδι, την κίνηση που θα την οδηγούσε στη σεξουαλική επαφή.

Πολλές είναι οι περιπτώσεις στις οποίες ο σύντροφος μιας γυναίκας με μειωμένη σεξουαλική επιθυμία θα αναγκαστεί σχεδόν πάντα να κάνει μια πρώτη κίνηση, μία προσπάθεια για σεξουαλική συνεύρεσή τους. Με τον καιρό ο άντρας - σύντροφος κουράζεται από αυτή τη συνεχή προσπάθεια, η οποία πολλές φορές είναι ανεπιτυχής, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εντάσεις, καβγάδες και θυμοί ανάμεσα στο ζευγάρι.

Στην άλλη όψη του νομίσματος βέβαια είναι η γυναίκα, η οποία καταπιέζει τον εαυτό της, υποβιβάζει τα συναισθήματά της και ανταποκρίνεται στο σεξουαλικό κάλεσμα του άντρα φοβούμενη μην τον χάσει ή τον απογοητεύσει.

Η έλλειψη επικοινωνίας και ο φόβος εκδήλωσης αυτής της μειωμένης επιθυμίας φέρνει πολλές φορές το ζευγάρι σε αποχή συμμετοχής σε οποιαδήποτε σεξουαλική δραστηριότητα, η οποία με τη σειρά της προκαλεί δυσφορία και προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις του ζευγαριού.

Φυσικά θα πρέπει να αναφερθεί ότι η μειωμένη σεξουαλική επιθυμία στη γυναίκα σχετίζεται επίσης με την ορμονική και γενική βιολογική της ισορροπία. Η ποσότητα ορμονών (οιστρογόνων και ανδρογόνων) που εκκρίνουν οι ωοθήκες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στα μέσα του εμμηνορρυσιακού κύκλου, ενώ τη σεξουαλική επιθυμία της γυναίκας μπορεί να επηρεάσουν και παρενέργειες φαρμάκων, ενδοκρινολογικά νοσήματα και άλλα οργανικά αίτια.

Παράλληλα, τραυματικές σεξουαλικές εμπειρίες, κατάθλιψη, προβλήματα σχέσεων καθώς και σεξουαλικής λειτουργίας του συντρόφου επίσης μπορεί να σηματοδοτήσουν, να προκαλέσουν ή να επιδεινώσουν αυτή την κατάσταση, μεταφέροντάς την στο επίπεδο της σεξουαλικής αποστροφής.

Σεξουαλική Αποστροφή

Είναι η παντελής έλλειψη επιθυμίας της γυναίκας για οποιαδήποτε σεξουαλική συνεύρεση, είτε με σύντροφο είτε μόνη της. Η γυναίκα που βιώνει αυτή τη διαταραχή διακατέχεται από έντονο άγχος και εκνευρισμό, καθώς την οδηγεί σε μία ψυχική κατάσταση απελπισίας και απογοήτευσης ότι δεν μπορεί να χαρεί τη σεξουαλική επαφή. Πολλές φορές χρεώνει αυτό το συναίσθημα στον σύντροφό της και με έντονο θυμό, που μπορεί να διαρκέσει και μέρες μετά τη σεξουαλική επαφή, κατηγορεί τον άντρα για την αδυναμία του να την ικανοποιήσει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιδεινώνονται οι σχέσεις των συντρόφων, να αποστασιοποιούνται και σε ειδικές περιπτώσεις η σεξουαλική αποστροφή της γυναίκας να δημιουργήσει κάποια σεξουαλική δυσλειτουργία και στον άντρα.

Δεν είναι λίγες οι φορές όπου η σεξουαλική αποστροφή στη γυναίκα προέρχεται από έντονες τραυματικές εμπειρίες, όπως ο βιασμός, και συνοδεύεται από κρίσεις πανικού και καταθλιπτικές συμπεριφορές που πολλές φορές την απομονώνουν όχι μόνο από τη σεξουαλική επαφή και τη συντροφικότητα, αλλά και γενικότερα από μία φυσιολογική κοινωνική ζωή.

Διαταραχές της διέγερσης

Σχετίζονται με την αδυναμία της γυναίκας να νιώσει και να εκφράσει τόσο ψυχικά όσο και σωματικά τα ερεθίσματα που δηλώνουν τη σεξουαλική της διέγερση. Αδυναμία εφύγρανσης του κόλπου και διεύρυνσης του κολπικού στομίου είναι μερικά συμπτώματα - ενδείξεις αυτών των διαταραχών.

Οι διαταραχές της διέγερσης οφείλονται κυρίως σε ψυχογενή αίτια, καθώς η γυναίκα μπορεί να προσδοκά μέγιστες επιδόσεις από την ίδια και τον σύντροφό της, κι έτσι να αγχώνεται για την καλή τους σεξουαλική λειτουργία και συμμετοχή.

Ωστόσο οργανικά αίτια _ όπως η εμμηνόπαυση, οι θυρεοειδικές και ορμονικές διαταραχές _ μπορεί επίσης να επηρεάσουν τη σεξουαλική διέγερση της γυναίκας και κατ' επέκταση τα επίπεδα ηδονής και την οργασμική της κορύφωση.

Βασικός παράγοντας όμως στη φάση της εμμηνόπαυσης που ενοχοποιείται για τη μειωμένη σεξουαλική της επιθυμία και διέγερση είναι το αίσθημα της γυναίκας ότι χάνοντας την περίοδό της γερνάει και παύει πλέον να είναι νέα, επιθυμητή και αρεστή.

Διαταραχές του οργασμού

Σχετίζονται με την αδυναμία της γυναίκας να φτάσει στην κορύφωση είτε της σεξουαλικής επαφής με σύντροφο είτε μόνη.

Η αδυναμία αυτή της γυναίκας συνδέεται πολλές φορές με χρέωση στον εαυτό της ότι δεν είναι ικανή για να ολοκληρώσει τη σεξουαλική πράξη και ότι δεν ικανοποιεί ιδανικά τον σύντροφό της. Άλλες φορές λειτουργεί χρεωστικά απέναντι στον σύντροφο: του καταλογίζει αδυναμία ή και αδιαφορία να την φέρει σε οργασμικό επίπεδο.

Η διαταραχή του οργασμού μπορεί να είναι κολπική (κατά τη σεξουαλική επαφή) ή κλειτοριδική (ερεθισμός κλειτορίδας κατά την επαφή ή με το χέρι). Η απουσία κολπικού οργασμού στη γυναίκα μπορεί να επιφέρει και ανησυχίες και προβληματισμούς στον άνδρα ότι αδυνατεί να της προσφέρει αυτή την υπέρτατη ηδονή, καθώς επίσης να νιώθει ότι χάνει και εκείνος αυτή την ηδονιστική εμπειρία την οποία περιμένει ανυπόμονα και ανταγωνιστικά απέναντι σε άλλους άντρες.

Δεν είναι λίγες οι φορές που η γυναίκα θα βιώσει την απουσία οργασμού σε κάποια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής της, επηρεασμένη από εξωτερικά ερεθίσματα και καταστάσεις όπως αυτές του πένθους και της έντονης επαγγελματικής ανησυχίας.

Οργανικές και ψυχιατρικές διαταραχές, καθώς και η χορήγηση φαρμάκων επίσης μπορεί να επιφέρουν έναν τέτοιου είδους, εκλεκτικού τύπου, ανεσταλμένο οργασμό.

Η αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση της γυναίκας προς το πρόσωπό της, αλλά και προς τη σεξουαλική της έκφραση, απέναντι στον σύντροφό της μέσα στη σεξουαλική επαφή, είναι καθοριστικοί λόγοι που μπορούν να προκαλέσουν μια τέτοια διαταραχή.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η γυναίκα πολλές φορές τοποθετεί τον εαυτό της ως ένα σημείο αναφοράς της σεξουαλικής ζωής της, ως μία πρωταγωνίστρια στο σεξουαλικό σενάριο που σκηνοθετεί με τον σύντροφό της. Αυτό της δημιουργεί άγχος υψηλών απαιτήσεων και προσδοκιών που πολλές φορές την οδηγεί σε μόνιμη κριτική του σώματός της και της σεξουαλικής της αυτοεικόνας. Ως αποτέλεσμα, εγκλωβίζεται σε ένα άγχος που δεν της επιτρέπει να απελευθερωθεί από τα δεσμά που την κρατάνε από το να βιώσει την υπέρτατη οργασμική ηδονή.

Διαταραχές του πόνου

Σχετίζονται με την έντονη αίσθηση δυσφορίας και πόνου στη γυναίκα, τόσο κατά τη διάρκεια σεξουαλικών προκαταρκτικών παιχνιδιών όσο και κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά το πέρας της σεξουαλική πράξης. Οι διαταραχές του πόνου θεωρούνται από τις πλέον σημαντικές σεξουαλικές δυσλειτουργίες στη γυναίκα.

Κολεόσπασμος (κολπόσπασμος)

Είναι ο ακούσιος σπασμικός πόνος που βιώνει η γυναίκα στον κόλπο κατά την εισχώρηση ή διείσδυση του πέους ή άλλου αντικειμένου, όπως το ταμπόν ή κατά τη γυναικολογική εξέταση. Πολλές φορές η γυναίκα βιώνει αυτό τον πόνο προτού καν γίνει διείσδυση στον κόλπο, μόνο από την ιδέα και τον φόβο ότι πρόκειται να συμβεί.

Ο κολεόσπασμος είναι πολύ συχνό φαινόμενο στις νεαρές γυναίκες που πρόκειται να ολοκληρώσουν την πρώτη σεξουαλική επαφή τους. Ημιμάθεια, παραπληροφόρηση από φίλες και γονείς για τον πόνο της «πρώτης φοράς», κοινωνικο-θρησκευτικές αντιλήψεις και ηθικολογίες περί αμαρτίας και κακής/απρεπούς συμπεριφοράς είναι μερικά στοιχεία που φοβίζουν, αγχώνουν και τρομοκρατούν τη νεαρή γυναίκα, σηματοδοτώντας έτσι την εκδήλωση του πόνου.

Άλλες περιπτώσεις που μπορεί να επιφέρουν τον κολεόσπασμο είναι η σεξουαλική κακοποίηση, καθώς επίσης η εμπειρία καταστάσεων που συμπλέκουν τη σεξουαλική επαφή με τη χυδαιότητα, τον τρόμο ή τον πόνο, τόσο ψυχολογικά όσο και οργανικά (όπως μία κολπίτιδα).

Ο κολεόσπασμος είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα για τη νεαρή γυναίκα που μπορεί να κάνει ανεπιτυχώς συνεχείς προσπάθειες για την πρώτη σεξουαλική επαφή της. Κάθε αποτυχία τη γεμίζει με φόβο και τρόμο για το αν είναι φυσιολογική και αγωνία για το αν ποτέ θα καταφέρει να κάνει σεξ. Παράλληλα χρεώνεται το γεγονός ότι δεν ικανοποιεί τον σύντροφό της και γεμίζει με ενοχές και φόβο ότι μπορεί να τον χάσει, όσο εκείνος από την πλευρά του αναρωτιέται γιατί «δεν τον αφήνει», νιώθοντας απόρριψη.

Όσο περισσότερο μπαίνει το ζευγάρι σε αυτή την αναζήτηση και επίμονη προσπάθεια για την εισχώρηση στον κόλπο τόσο περισσότερο χάνονται τα σεξουαλικά ερεθίσματα και η διέγερση (οπότε δεν γίνεται ούτε σωστή εφύγρανση του κόλπου), μετατρέποντας τα σεξουαλικά παιχνίδια σε έναν φαύλο κύκλο έντονου άγχους προσπάθειας και επίδοσης.

Δυσπαρευνία

Αναφέρεται στον πόνο των γεννητικών οργάνων πριν, κατά τη διάρκεια ή μετά τη σεξουαλική επαφή. Η γυναίκα που βιώνει αυτό τον πόνο για μεγάλο χρονικό διάστημα μπορεί να βιώσει και τον κολεόσπασμο ως αποτέλεσμα της χρόνιας δυσπαρευνίας.

Το πρόβλημα μπορεί να οφείλεται σε ποικίλα οργανικά αίτια, όπως κολπίτιδες, φλεγμονές και κακώσεις στα γεννητικά όργανα. Επίσης, παρουσιάζεται έντονα και μετά την εμμηνόπαυση, όπου οι ορμονικές διαταραχές επιφέρουν τη μειωμένη εφύγρανση του κόλπου, αποδυνάμωση των τοιχωμάτων στον κόλπο και πόνο κατά την εισχώρηση. Παράλληλα, μπορεί να οφείλεται και σε ψυχογενή αίτια, όπως ο φόβος, η έντονη ανησυχία και το άγχος της γυναίκας ότι θα βιώσει τον πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή. Αυτό επιφέρει μία μειωμένη επιθυμία για σεξουαλική συνεύρεση ειδικά στις νεαρές ηλικίες.

Σε άλλες περιπτώσεις όπου η γυναίκα είχε φυσιολογική σεξουαλική ζωή, μπορεί μία μεμονωμένη περίπτωση πόνου κατά τη σεξουαλική επαφή να της δημιουργήσει το άγχος ότι «κάτι δεν πάει καλά» και να συνδέσει την αίσθηση της δυσφορίας και του πόνου με τη σεξουαλική επαφή.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αλλάξει η στάση της απέναντι στο σεξ και τον σύντροφό της, προκαλώντας εντάσεις και καβγάδες μπροστά σε έναν άντρα που αναρωτιέται «τι άλλαξε» ή «τι έκανε λάθος».

Υπάρχει επίσης περίπτωση η γυναίκα να μην μπορεί να εκφράσει λεκτικά το ότι δεν επιθυμεί πλέον σεξουαλικά τον σύντροφό της και η δυσπαρευνία επέρχεται ως μία «αθόρυβη», αλλά απολύτως πραγματική και υπαρκτή αποφυγή της σεξουαλικής επαφής. Στην πραγματικότητα, η γυναίκα μπορεί να αισθάνεται πόνο με έναν σύντροφο, αλλά όχι με κάποιον άλλο, με τον οποίο έχει καλύτερο συναισθηματικό δέσιμο, καλύτερη επικοινωνία και νιώθει πιο άνετα μαζί του.

Οι θεραπείες

Οι ορμόνες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στην καλή σεξουαλική λειτουργία της γυναίκας κι έτσι οι ορμονικές διαταραχές μπορεί κάλλιστα να προκαλέσουν δυσλειτουργίες στον οργασμό, στη διέγερση και στην επιθυμία. Σε τέτοια περίπτωση, η κατάλληλη φαρμακευτική θεραπεία μπορεί να είναι η λύση.

Σε άλλες πιο σοβαρές οργανικές αιτίες, όπως είναι η ενδομητρίωση που μπορεί να προκαλέσει πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή (δυσπαρευνία), καθώς επίσης και για την αντιμετώπιση αδενωμάτων, μπορεί να χρειαστούν χειρουργικές επεμβάσεις που θα λύσουν αυτά τα προβλήματα και έτσι θα συμβάλουν στην αποκατάσταση της σεξουαλικής λειτουργίας της ασθενούς.

Για προβλήματα που αφορούν την εφύγρανση του κόλπου (όπως η ατροφία του κόλπου και ο πόνος κατά τη διείσδυση) μπορεί να χρειαστούν διάφορες κρέμες και λιπαντικά σκευάσματα.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις απαραίτητη είναι η σωστή ενημέρωση και η λήψη της όποιας φαρμακευτικής θεραπείας μόνον κατόπιν συνεννόησης με τον γιατρό.

Η ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση των σεξουαλικών δυσλειτουργιών επίσης μπορεί να βοηθήσει σημαντικά.

Η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση των δυσλειτουργιών γίνεται πολλές φορές με γνώμονα την επικοινωνία του ζευγαριού ή την έλλειψή της. Άλλωστε το σεξ σημαίνει επικοινωνία και είναι σημαντικό για έναν ψυχοθεραπευτή να αγγίζει θέματα που έχουν να κάνουν με αυτό. Επίσης, ο ψυχοθεραπευτής θα μπορέσει να διερευνήσει σε βάθος θέματα που μπορεί να απασχολούν τη γυναίκα ή και τους δύο συντρόφους μαζί, τα οποία να βρίσκουν διέξοδο και «εκτόνωση» στη σεξουαλική τους ζωή.

Η ψυχοθεραπευτική προσέγγιση γίνεται είτε μέσω ατομικών συνεδριών με τη γυναίκα είτε με το ζευγάρι για την επίλυση πιθανών επικοινωνιακών δυσλειτουργιών μέσα στη σχέση και τη διαλεύκανση διαστρεβλωμένων πεποιθήσεων γύρω από τη σεξουαλική τους ζωή.

Πόσο συχνά είναι τα σεξουαλικά προβλήματα των γυναικών

Μία στις δύο γυναίκες που ζητά βοήθεια για θέματα σεξουαλικής υγείας πάσχει από κάποια σεξουαλική δυσλειτουργία

32% = υποτονική επιθυμία

26% = διαταραχή διέγερσης

21% = ανεσταλμένος οργασμός

16% = διαταραχές πόνου

5% = σεξουαλική αποστροφή

ΠΗΓΗ: Ελληνική Εταιρεία Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

Ο Νικόλαος Ονουφριάδης είναι ψυχολόγος & η Άννα Πετράκη είναι ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια στο Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Περιοδικό Υγεία

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, ανάμεσα στα δικαιώματα του ανθρώπου περιλαμβάνεται και το δικαίωμα στη σεξουαλική υγεία, στην ευχαρίστηση και τον έλεγχο της σεξουαλικής και αναπαραγωγικής συμπεριφοράς. Κατά συνέπεια, αποτελεί δικαίωμα κάθε ανθρώπου με σεξουαλικό πρόβλημα να λάβει την κατάλληλη ιατρική βοήθεια.

Η στυτική δυσλειτουργία είναι η πιο σημαντική διαταραχή της σεξουαλικότητας στον άνδρα, καθώς και η διαταραχή που επηρεάζει περισσότερο από όλες τις άλλες τη ζωή του καθώς και τη σχέση του με τη σύντροφό του.

Θα αρχίσουμε με τον ορισμό της στυτικής δυσλειτουργίας όπως αυτός έχει καθιερωθεί από την ιατρική κοινότητα, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το πρόβλημα αυτό αποτελεί πάθηση, η οποία έχει ιατρική διάγνωση και επιστημονική αντιμετώπιση.

Ως στυτική δυσλειτουργία ορίζεται η μόνιμη ή παροδική ανικανότητα για επίτευξη ή/και διατήρηση στύσης, ικανής για την εκτέλεση της σεξουαλικής πράξης.

Στον ορισμό πρέπει να επιμείνουμε σε δύο σημεία. Το πρώτο είναι η μονιμότητα ή παροδικότητα του προβλήματος. Όταν λέμε παροδικότητα δεν εννοούμε την εμφάνιση του προβλήματος μία φορά, αλλά ένα πρόβλημα που εμφανίζεται ανάλογα με τις συνθήκες της σεξουαλικής επαφής.

Το δεύτερο είναι η αποτυχία είτε εμφάνισης σκληρής στύσης είτε διατήρησης της σκληρότητας μέχρι το τέλος της επαφής, γιατί σε μερικούς άνδρες εμφανίζεται το φαινόμενο της απώλειας της στύσης μετά την είσοδο στον γυναικείο κόλπο.

Η στυτική δυσλειτουργία είναι πρόβλημα αρκετά κοινό και σύμφωνα με μια σημαντική μελέτη, η οποία διενεργήθηκε στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1990, 52% των ανδρών ηλικίας 40-70 ετών παρουσίαζε από ελαφριά έως βαριά στυτική δυσλειτουργία.

Επίσης, πρέπει να αναφέρουμε ότι ο αριθμός των κρουσμάτων παγκοσμίως αυξάνεται και _ σύμφωνα με τις προβλέψεις _ τα περιστατικά αυτά από 155.000.000 παγκοσμίως το 1995 θα φτάσουν τα 322.000.000 το έτος 2025.

Από τους κύριους λόγους αυτής της αύξησης είναι η σημαντική αύξηση του μέσου όρου ζωής, που αποτελεί και κύριο προδιαθεσικό παράγοντα για την εμφάνιση στυτικών διαταραχών.

Τα αίτια τις στυτικής δυσλειτουργίας μπορεί να ταξινομηθούν σε οργανικά, ψυχογενή και μεικτά.

Διάγνωση

Υπάρχει αριθμός εξετάσεων που μπορεί να καθορίσουν την αιτιολογία της στυτικής διαταραχής και ως εκ τούτου να μας βοηθήσουν στην επιλογή της κατάλληλης θεραπείας. Εκτός από το σεξουαλικό ιστορικό και την κλινική εξέταση, σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξουν:

* Η μέτρηση της κυκλοφορίας του αίματος στο πέος (δυναμικό πεϊκό Doppler).

* Η μέτρηση της σκληρότητας της στύσης (Real Time Rigiscan).

* Η μέτρηση των νυκτερινών στύσεων μέσω ειδικής συσκευής που φέρει ο ασθενής για τρία βράδια και η οποία μετράει τη συχνότητα, τη διάρκεια και τη σκληρότητα των νυκτερινών στύσεων.

* Αιματολογικός έλεγχος που αφορά τη μέτρηση του σακχάρου, της χοληστερίνης και των τριγλυκεριδίων, καθώς και τη μέτρηση ορμονών όπως η τεστοστερόνη (ολική και ελεύθερη), η προλακτίνη, η FSH, η LH και οι ορμόνες του θυρεοειδούς (Τ3, Τ4, TSH).

Οι εξετάσεις αυτές μας βοηθούν να ξεκαθαρίσουμε αν ένα πρόβλημα είναι ψυχολογικό ή οργανικό και αν είναι οργανικό, ποια είναι η ακριβής αιτιολογία του.

Ψυχογενή αίτια

Τα ψυχογενή αίτια, τα οποία και υπερτερούν στις μικρότερες ηλικίες, οφείλονται σε καταστάσεις που εμφανίζονται πολύ συχνά όπως η κατάθλιψη, το στρες, το άγχος της πρώτης φοράς σε νέους ανθρώπους, οι αυξημένες προσδοκίες για τον σεξουαλικό μας ρόλο και το άγχος επίδοσης.

Το σεξ είναι ένα παιχνίδι αισθήσεων, μας χρειάζεται εκεί ψυχή και σώμα, δηλαδή να είμαστε ολοκληρωτικά παρόντες, συγκεντρωμένοι στην απόλαυση και την ηδονή που μας δίνει. Δεν μπορεί να λειτουργήσει διαφορετικά. Όταν υπάρχει ανησυχία και άγχος για την απόδοση, φόβος ότι ο/η σύντροφος δεν θα ικανοποιηθεί ή ακόμη και ο φόβος απόρριψης από τον/την σύντροφο, δεν μπορούμε να ικανοποιήσουμε τις σεξουαλικές προσδοκίες μας.

Η εμφάνιση ενός σεξουαλικού προβλήματος έχει κύρια αιτία το άγχος και τον φόβο. Το άγχος της σεξουαλικής απόδοσης συμβάλλει κατά πολύ στην ανάπτυξη και/ή στη διατήρηση της σεξουαλικής δυσλειτουργίας ψυχογενούς αιτιολογίας.

Το άγχος της απόδοσης είναι ένα από τα θέματα που δεν θα το συζητήσουν εύκολα οι άνδρες μεταξύ τους, αλλά ούτε με τη σεξουαλική τους σύντροφο εφόσον θεωρούν ότι θα χαρακτηριστούν ανίκανοι, προβληματικοί ή «λίγοι» στον σεξουαλικό τους ρόλο. Έχει παρατηρηθεί ότι ο άνδρας που είναι αγχωμένος για τη σεξουαλική απόδοση ή επίδοσή του, αρκετές φορές αποφεύγει να θίξει το άγχος του στη σύντροφό του, παρότι και εκείνη το «μοιράζεται» μαζί του, φοβούμενος ότι θα χαλάσει την εικόνα του καλού ή «τέλειου» εραστή και ότι όχι μόνο θα μπει στη σύγκριση που η γυναίκα θα κάνει με προηγούμενους σεξουαλικούς συντρόφους της, αλλά θα βγει και ο «χαμένος» από τη σύγκριση αυτή.

Τι είναι όμως το άγχος απόδοσης; Πώς λειτουργεί; Συχνά ο άνδρας ανησυχεί και αγχώνεται για τη σεξουαλική εικόνα του βάζοντας ερωτήματα στο μυαλό του όπως αν θα μπορέσει να ικανοποιήσει τη γυναίκα που έχει δίπλα του, αν θα είναι καλός ή «τέλειος» εραστής, αν το μέγεθος του πέους του είναι φυσιολογικό…

Η νευρικότητα και η ανησυχία του αυξάνονται με την ανασφάλειά του, εγκλωβίζεται στην ίδια του την παγίδα. Φαντάζεται ότι δεν θα καταφέρει να αποκτήσει ή να διατηρήσει τη στύση του, θα ρεζιλευτεί απέναντι στη σύντροφο, δεν θα την φέρει στην κορύφωση, με αποτέλεσμα να ανεβαίνουν οι δείκτες άγχους και φόβου ακόμα και με την ιδέα της σεξουαλικής πράξης που θα ακολουθήσει ή και κατά τη διάρκειά της.

Με αυτό τον τρόπο οδηγείται στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία: «Το ήξερα ότι δεν θα τα καταφέρω, το ήξερα ότι θα αποτύχω!». Το άγχος μεταφράζεται σε μία αποτυχημένη προσπάθεια. Και η μία αποτυχημένη προσπάθεια είναι αρκετή γι' αυτόν τον άνδρα να φέρει και τις επόμενες, εφόσον αρχίζει την κάθε σεξουαλική επαφή με την αποτυχία γραμμένη στο μυαλό του.

Δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτό που φοβάται, δηλαδή ότι πραγματικά δεν είναι ικανός να αποκτήσει ή και να διατηρήσει καλή στύση, ή ότι μπορεί να χάσει τον έλεγχο της εκσπερμάτισης. Μπλοκάρει δηλαδή τη φυσιολογική σεξουαλική λειτουργία μέσω της έλλειψης συγκέντρωσης και προσοχής, δηλαδή της απόσπασης του μυαλού του από τη σεξουαλική πράξη. Αρκετά συχνά γίνεται απλώς παρατηρητής της σεξουαλικής επίδοσής του χωρίς να συμμετέχει στη σεξουαλική πράξη ενεργά και χωρίς να ασχολείται με τη σύντροφό του.

Μπαίνει λοιπόν σε έναν αγχώδη φαύλο κύκλο με την παρατήρηση του ίδιου του εαυτού του, με αρνητικές δικές του σκέψεις αποτυχίας που συνήθως δεν είναι άλλες παρά η ίδια η προσωπική του εικόνα και αντίληψη για τον εαυτό του, τις οποίες προβάλλει στη σύντροφο, πιστεύοντας ότι εκείνη είναι που σκέφτεται πως είναι «λίγος» και ανάξιος σεξουαλικά να σταθεί δίπλα της.

Η «απαιτούμενη» απόδοση στηρίζεται σε αυτό που ο ίδιος πιστεύει για τον εαυτό του και πολύ λιγότερο σε πιθανά σχόλια της συντρόφου του, που αρκετές φορές βλέπουμε ότι στέκεται στο πλάι του προσπαθώντας να τον ηρεμήσει. Ακόμη και τότε όμως ο άνδρας μπαίνει σε μια διαδικασία που πιστεύει πως ό,τι του λέει δεν είναι άλλα από λόγια παρηγοριάς, ενώ μέσα της τον κοροϊδεύει και τον απορρίπτει.

Έτσι το άγχος για την απόκτηση στύσης, το άγχος για τη διατήρησή της, το άγχος για την ικανοποίηση της συντρόφου, είναι καταστάσεις που απομακρύνουν την απόλαυση από τη σεξουαλική λειτουργία.

Οργανικά αίτια

Τα οργανικά αίτια της στυτικής δυσλειτουργίας διακρίνονται σε:

Αγγειακά. Οφείλονται σε παθήσεις πολύ συχνές πλέον στην εποχή μας, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, η υπέρταση, η υπερλιπιδαιμία (αυξημένη χοληστερόλη, τριγλυκερίδια) και η καρδιαγγειακή νόσος.

Σημαντικό ρόλο παίζουν τα καρδιολογικά προβλήματα, τα οποία μπορεί να συνδέονται αμφίδρομα με τη στυτική δυσλειτουργία. Μελέτες έχουν δείξει ότι ασθενείς με στυτική δυσλειτουργία αγγειακού τύπου εμφανίζουν αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάζουν στεφανιαία νόσο. Μάλιστα πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι 20% των ανδρών με στυτική διαταραχή, οι οποίοι δεν είχαν ιστορικό στεφανιαίας νόσου, παρουσίαζαν βλάβες στα στεφανιαία αγγεία δίχως να το γνωρίζουν.

Αντίστοιχα, ασθενείς με καρδιολογική πάθηση η οποία δεν είναι σταθεροποιημένη, πρέπει να υποβάλλονται πρώτα σε καρδιολογικό έλεγχο και σταθεροποίηση της πάθησής τους και μετά να επιτρέπεται η σεξουαλική επαφή, η οποία αποτελεί μια μορφή κόπωσης και δυνητικά μπορεί να έχει κάποια επικινδυνότητα.

Νευρογενή. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η σκλήρυνση κατά πλάκας, η νόσος του Πάρκινσον, το εγκεφαλικό επεισόδιο και οι εγχειρήσεις της πυέλου (όπως η ριζική προστατεκτομή, η ριζική κυστεκτομή κ.ά.).

Σημαντική θέση στα νευρογενή αίτια κατέχει η ριζική προστατεκτομή για την αντιμετώπιση του καρκίνου του προστάτη. Οι άνδρες αυτοί μετεγχειρητικά και σε ποσοστά που ποικίλλουν ανάλογα με τη χειρουργική μέθοδο επιλογής, μπορεί να εμφανίσουν πρόβλημα στύσης λόγω τραυματισμού των νεύρων που φτάνουν στο πέος.

Τα νεύρα αυτά για να ανακάμψουν από τον τραυματισμό χρειάζονται από 12 έως 18 μήνες. Στο διάστημα αυτό το πέος δεν πρέπει να αφεθεί να ατροφήσει λόγω μειωμένης λειτουργικότητάς του.

Οι ασθενείς της κατηγορίας αυτής πρέπει σύντομα, μετά τον πρώτο μετεγχειρητικό μήνα, να υποβάλλονται σε κινητοποίηση της στυτικής λειτουργίας, είτε με φαρμακευτικά είτε με ενέσιμα σκευάσματα κατά περίπτωση. 

Ορμονικά. Σε αυτά συμπεριλαμβάνονται η χαμηλή τεστοστερόνη, ο υποθυρεοειδισμός και ο υπερθυρεοειδισμός.

Ανατομικά. Πρόκειται για συγγενείς και επίκτητες γωνιώσεις του πέους.

Οφειλόμενα σε φάρμακα και ουσίες. Πολλά φάρμακα και ουσίες μπορεί να προκαλέσουν στυτική δυσλειτουργία. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται αντιυπερτασικά, αντικαταθλιπτικά, αντιανδρογόνα, κατάχρηση αλκοόλ, ναρκωτικές ουσίες και το κάπνισμα.

Να σημειώσουμε ότι οι καπνιστές έχουν 70% μεγαλύτερη πιθανότητα να αποκτήσουν προβλήματα στύσης από τους μη καπνιστές, ενώ μέσα σε 48 ώρες από τη διακοπή του καπνίσματος βλέπουμε σημαντική βελτίωση στην κυκλοφορία του αίματος στο πέος.

Επίσης, από τα αντιυπερτασικά φάρμακα δύο είναι οι κατηγορίες που ενοχοποιούνται για την πρόκληση προβλημάτων στη στύση: οι β-αναστολείς και τα θειαζιδικά διουρητικά.

Η αντιμετώπιση

Η διεκδίκηση της λύσης είναι το σημαντικότερο βήμα που πρέπει να κάνει ο άνδρας που αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα στύσης, καθώς σήμερα διαθέτουμε αξιόπιστες λύσεις για όλους τους ασθενείς

Φάρμακα

Στην πρώτη γραμμή θεραπείας ανήκουν τα φάρμακα που λαμβάνονται από το στόμα, τα οποία είναι απολύτως ασφαλή, εύκολα στη χρήση και αποτελεσματικά σε 70-80% των ασθενών.

Τα φάρμακα άρχισαν να βγαίνουν στην αγορά το 1998 και άνοιξαν μια νέα εποχή γιατί η προβολή που έλαβε το γεγονός από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είχε ως αποτέλεσμα ο άνδρας που έπασχε και ήταν κλεισμένος στο καβούκι του να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει αξιόπιστη λύση και να απευθυνθεί στους ειδικούς ιατρούς αναζητώντας θεραπεία.

Τα φάρμακα έχουν μελετηθεί αναλυτικά και χιλιάδες επιστημονικές μελέτες έχουν τεκμηριώσει την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά τους.

Στην ελληνική αγορά κυκλοφορούν τρία σκευάσματα τα οποία λαμβάνονται από το στόμα: η σιλδεναφίλη, η ταδαλαφίλη και η βαρδεναφίλη. Μάλιστα, η σιλδεναφίλη έλαβε ένδειξη χορήγησης και για την πνευμονική υπέρταση που είναι πολύ σοβαρή ασθένεια, γεγονός που ενδυναμώνει το προφίλ ασφάλειας των φαρμάκων αυτών.

Έχει μεγάλη σημασία η σωστή λήψη αυτών των φαρμάκων, γιατί πολλές περιπτώσεις αποτυχίας της θεραπείας οφείλονται στο γεγονός ότι ο ασθενής είτε δεν γνώριζε είτε δεν ακολούθησε τον σωστό τρόπο χρήσης τους.

Η μόνη απόλυτη αντένδειξη των φαρμάκων είναι η συγχορήγηση με τα νιτρώδη (τύπος καρδιολογικού φαρμάκου).

Παγκοσμίως περίπου 40.000.000 ασθενείς χρησιμοποιούν κάποιο από τα προαναφερόμενα τρία φάρμακα, ενώ στην Ελλάδα ο αριθμός τους φτάνει τις 200.000.

Στην πρώτη γραμμή θεραπείας ανήκει και η συσκευή vacuum (προκαλεί τεχνητή στύση χρησιμοποιώντας κενό αέρα).

Ψυχολογικές θεραπείες

Οι ψυχολογικές θεραπείες (ψυχοθεραπεία, σεξοθεραπεία) έχουν στόχο τη μείωση του άγχους απόδοσης και του φόβου που αισθάνεται ο άνδρας ότι δεν θα είναι ικανός να αποδώσει (δηλαδή ότι δεν θα αποκτήσει ή θα είναι δύσκολο να διατηρήσει τη στύση του), με απώτερο στόχο όχι μόνο να ικανοποιήσει τη σεξουαλική σύντροφό του αλλά ούτε τον εαυτό του.

Είναι σημαντικό να μπορέσει ο αγχωμένος άνδρας να βγει από την παγίδα στην οποία ο ίδιος έχει ρίξει τον εαυτό του. Απαιτείται εκπαίδευση και ανάπτυξη δεξιοτήτων για την αντιμετώπιση του άγχους και του φόβου, καθώς και όλων των δυσάρεστων συναισθημάτων που προκαλούνται, εστιασμός στις αισθήσεις του και συγκέντρωση στο τώρα, ώστε να είναι παρών στο σεξ και όχι παρατηρητής του εαυτού του, αυξάνοντας τη συμμετοχική δράση του.

Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβει «τι» κάνει και «πώς» το κάνει και μπλοκάρει τον εαυτό του. Να αρχίσει να διαχειρίζεται τα αισθήματα ανασφάλειας, αναξιότητας, ντροπής και γενικώς να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό του, σε αυτό που η ίδια η φύση έχει φροντίσει να είναι ικανός να κάνει και να απολαύσει.

Αξιοσημείωτη είναι, μέσω της θεραπείας, η επίγνωση: «Εγώ το έχω πλάσει στο μυαλό μου… είμαι μόνος μου στο παραμύθι μου… δεν συμμετέχω στο σεξ, απλώς παρατηρώ και αγχώνομαι… απομακρύνομαι από τη σύντροφό μου… εγώ αγχώνομαι και φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω…».

Σπουδαία είναι και η επικοινωνία στο ζευγάρι, να νιώθει ο άνδρας άνετα να μιλήσει γι' αυτό το άγχος στη σύντροφό του, να το μοιραστεί μαζί της, να νιώσει ότι εκείνη βρίσκεται δίπλα του και όχι απέναντί του, ότι το πρόβλημα είναι κοινό, το ίδιο και για τους δύο, άρα χρειάζεται από κοινού αντιμετώπιση.

Ενέσεις, προθέσεις και ορμόνες

Στη δεύτερη γραμμή θεραπείας ανήκουν οι ενδοπεϊκές ενέσεις (τις οποίες ο άνδρας μαθαίνει να κάνει μόνος του) καθώς και η ενδοουρηθρική τοποθέτηση ουσιών που προκαλούν στύση.

Οι ενέσεις γίνονται στο πέος 15 λεπτά πριν από τη σεξουαλική επαφή, συνήθως συνίστανται από μείγματα ουσιών και αποτελούν αξιόπιστη λύση σε περιπτώσεις ασθενών που δεν ανταποκρίνονται στη φαρμακευτική αγωγή.

Στην τρίτη γραμμή θεραπείας βρίσκεται η χειρουργική τοποθέτηση ενδοπεϊκών προθέσεων, οι οποίες αποτελούν πολύ αξιόπιστο και αποτελεσματικό στυτικό μηχανισμό. Ο μηχανισμός αποτελείται από μία υδραυλική διάταξη (δύο κύλινδροι, μια δεξαμενή και μια αντλία). Η τοποθέτηση γίνεται από μία μικρή τομή στο όσχεο και απαιτεί παραμονή στο νοσοκομείο για 24 ώρες. Με τη μέθοδο αυτή η εκσπερμάτιση και η ικανοποίηση από τη σεξουαλική επαφή διατηρείται.

Τέλος, υπάρχουν και θεραπείες ορμονικής υποκατάστασης για ειδικές κατηγορίες ασθενών. Άνδρες με χαμηλά επίπεδα τεστοστερόνης πρέπει να υποβληθούν σε αναπλήρωση της ορμόνης αυτής μέσω φαρμακευτικών σκευασμάτων.

Υπάρχουν στην εποχή μας πολύ εύχρηστα και αποτελεσματικά σκευάσματα όπως gel, τα οποία ο ασθενής επαλείφει μία φορά την ημέρα σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος του, είτε ενέσιμα σκευάσματα τα οποία αναπληρώνουν την έλλειψη της ορμόνης αυτής με μία ένεση ανά τρίμηνο.

Η χορήγηση τεστοστερόνης πρέπει να γίνεται έπειτα από ιατρική σύσταση και υπό ιατρικό έλεγχο.

Τρόπος ζωής

Επιπλέον, είναι σημαντικό να γνωρίζουν όλοι οι άνδρες είναι ότι για να έχουν πιθανότητες να διατηρήσουν υγιή στύση πρέπει να βελτιώσουν ορισμένες παραμέτρους του τρόπου ζωής τους όπως:

* Να διακόψουν το κάπνισμα.

* Να μειώσουν την κατανάλωση αλκοόλ.

* Να μειώσουν την κατανάλωση λίπους.

* Να μειώσουν το στρες.

* Να ασκούνται συστηματικά.

* Να είναι αισιόδοξοι ότι ακόμα και αν εμφανιστεί το πρόβλημα, υπάρχουν αποτελεσματικές, ασφαλείς και επιστημονικές λύσεις

O Κωνσταντίνος Ρόκκας είναι ουρολόγος-ανδρολόγος, διευθυντής του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας, επιστημονικός συνεργάτης στην Α' Πανεπιστημιακή Καρδιολογική Κλινική, Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών & η Μαρίνα Μόσχα είναι ψυχολόγος στο Ινστιτούτο Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

Πηγή : ΤΑ ΝΕΑ Περιοδικό Υγεία

«Τι; Κιόλας;» Δύο λέξεις ικανές να σου δημιουργήσουν τύψεις για μια ολόκληρη ζωή, να σου βραχυκυκλώσουν τον ανδρισμό, να σε ρίξουν με τη μία στον καναπέ του ψυχαναλυτή για θεραπεία... να σε στείλουν αδιάβαστο. Ο εφιάλτης κάθε άντρα!

Καταραμένη επιστήμη

Και σαν να μη φτάνουν οι γυναίκες, τη χαριστική βολή βέβαια τη δίνει η επιστήμη. Σιγοντάρει τη γκρίνια τους… γεμίζει τα στόματα τους με επιχειρήματα: Ένας στους τρεις άντρες πάσχει από πρόωρη εκσπερμάτιση. Όταν το άκουσα για πρώτη φορά δεν μου είπαν «μη στενοχωριέσαι». «Ή δεν έχει να κάνει με σένα». «Ναι καλά άκουσες», μου είπαν!

Και «ένας στους τρεις» και «πάσχει». Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του κοινωνιολόγου Έντουαρντ Λόμαν, από το Πανεπιστήμιο του Σικάγο, το 31% των ανδρών (από δείγμα 1410 συνεντεύξεων) δήλωσε ότι έχει επαναλαμβανόμενα προβλήματα που σχετίζονται με την πρόωρη εκσπερμάτιση. Τα προβλήματα φυσικά αποδίδονται στο σύγχρονο τρόπο ζωής, σε συναισθηματική αστάθεια, σε άγχος και σε υποβαθμισμένη υγεία. Τους γνωστούς υπόπτους.

Αυτά ήταν τα χειρότερα νέα που είχα να ακούσω από την εποχή που ο Τζόνι Ρότεν λεγόταν Τζόνι Λίντεν -ή ανάποδα γιατί το έχω κλέψει από το K K Μοίρη- και από την εποχή που η μάνα μου άκουσε για το Τσέρνομπιλ και τρέχαμε για γάλα στο Βερόπουλο μαζί με τη μισή Αθήνα. Αν το 30% των αντρών, όπως ακούγεται, πάσχει, τότε πρόκειται για νόσο επιδημικών διαστάσεων. Χειρότερη και από τη πανώλη που, για πλάκα, μάζεψε 20 με 40 εκατομμύρια ψυχές.

«Που είναι η νόσος;» λέω! Πού;

Αλλά η επιδημία αυτή χτυπάει τους άντρες. Και όχι στο χέρι ή στο μάτι αλλά σε ό,τι πολυτιμότερο έχουν. Και εκεί είναι που ανησυχώ και αρχίζω να ψάχνω. Ναι! Ψάχνω απεγνωσμένα να μάθω αν είμαι φορέας της νόσου, σκεπτόμενος ότι αν όντως το ποσοστό είναι 30%, αυτό από μόνο του θα έπρεπε να δικαιολογεί μια φυσιολογική κατάσταση; Που είναι, δηλαδή, τα όρια φυσιολογικού και ασθένειας;

Ψάχνοντας, τόσο σε βιβλιογραφικές πηγές όσο και στα infomercial που κατακλύζουν το ίντερνετ ανακαλύπτω το πρώτο «διαμάντι». Τον ορισμό της ασθένειας και μάλιστα σε τρεις αλληλοσυμπληρούμενες εκδοχές:

Πρόωρη εκσπερμάτιση:

- Όταν ο άντρας εκσπερματώνει νωρίτερα από ό,τι επιθυμεί.

- Όταν ο άντρας εκσπερματώνει νωρίτερα από ό,τι η σύντροφος του επιθυμεί.

- Όταν ο άντρας εκσπερματώνει νωρίτερα από ό,τι ο ίδιος ή η σύντροφος του επιθυμεί.

Εδώ δηλαδή υπάρχει μια ασθένεια που ορίζεται σε σχέση με επιθυμίες; Έχω υπερκόπωση, για παράδειγμα, επειδή θέλω να πάω να παίξω μπάλα και δεν μπορώ; Ή, έχω υπερκόπωση γιατί η γυναίκα μου θέλει να βγούμε για ποτό και δεν μπορώ; Ή, έχω υπερκόπωση γιατί εγώ θέλω να παίξω μπάλα, η γυναίκα μου θέλει να πάμε βόλτα στο Σούνιο και εγώ δεν μπορώ;

Ψάχνοντας λίγο περισσότερο για να βγω από τις πρώτες σελίδες των αποτελεσμάτων του Google που πιεστικά προσπαθούν να μου πουλήσουν πληροφορία –ίσως και καμιά αγωγή- ανακαλύπτω έναν ακόμη ορισμό που φαίνεται πιο σοβαρός! Ναι καλά:

Πρόωρη εκσπερμάτιση:

Όταν ο άντρας εκσπερματώνει πριν ικανοποιήσει σεξουαλικά τη σύντροφο του.

Δηλαδή εγώ έχω την ασθένεια αλλά νοσεί η σύντροφος μου. Κάτι δηλαδή σαν υποβολή ή μεταφορά αρνητικής ενέργειας.

Έχω ήδη αρχίσει να ξεπερνάω τον αρχικό μου τρόμο αλλά ακόμα το σοκ είναι μεγάλο και δεν μπορώ να πανηγυρίσω. Αναζητώ να δω πόσο πρόωρος είμαι. Αν πρόκειται όντως για ασθένεια, θα έχει μετρηθεί κάποιος μέσος όρος εκσπερμάτισης και θα μπορώ να υπολογίσω πόσο βαριά είναι η κατάσταση μου. Θα βρω το κατάλληλο νούμερο, το κατάλληλο ποσοστό θα με εντάξω πιεστικά σε αυτό και θα βγω στην κοινωνία με το κεφάλι ψηλά.

Αμ δε! Συνεχίζοντας την έρευνα, για λίγο ακόμα, μαθαίνω ότι η καταραμένη η επιστήμη το ψάχνει πιο αναλυτικά. Επειδή υπάρχει μεγάλη ποικιλότητα στο πόσο χρειάζεται ένας άντρας για να φτάσει σε οργασμό, άρχισε πρόσφατα να χρησιμοποιεί σαν κριτήριο το πόσο θέλει η γυναίκα να κρατήσει το σεξ σε σχέση με το πόσο κάνει ένας άντρας για να τελειώσει.

Σαν το πρώτο γκολ της εθνικής στο προχθεσινό παιχνίδι. Εκεί που νομίζεις ότι έχεις ξορκίσει του δαίμονες τρως την ισοφάριση και βρωμάει τεσσάρα. Χάνομαι λίγο αλλά δεν εγκαταλείπω. Αν είσαι, λέει, κάτω από ενάμιση λεπτό πρόωρος είσαι εντάξει. Ενώ αν είσαι πάνω από δύο τότε παίρνεις με την αξία σου διάγνωση ΠΕ (πρόωρη εκσπερμάτιση) και την κάνεις τατουάζ στο μπράτσο σου με πυρωμένο σίδερο. Και πάνω που ξεδιπλώνω το μανίκι έρχεται η λύτρωση: Η μέση χρονική διαφορά στο γενικό πληθυσμό είναι 7 με 10 λεπτά.

Θεωρίες συνομωσίας

Ήμαρτον θεέ μου. Δηλαδή εδώ μιλάμε για μια ασθένεια, για την οποία ασχολούνται οι σεξολόγοι 5 και πλέον δεκαετίες χωρίς να έχουν καταλήξει σε ορισμό, χωρίς να μπορούν να βγάλουν κάποιους χρόνους, προσδιορίζοντας την σε σχέση με τις γυναίκες και βγάζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό των αντρών πάσχοντες. Κάτι τρέχει λέω μέσα μου! Κάτι δεν πάει καλά και αρχίζω τις θεωρίες συνομωσίας.

Η πρόωρη εκσπερμάτιση είναι εφεύρεση φεμινιστικών κύκλων που έχουν κρίση ταυτότητας και υιοθετούν πατριαρχικά στερεότυπα. Αυτά που με (μας) θέλουν άντρα, αρσενικό με τα όλα μου, να χτυπάω το χέρι στο τραπέζι. Υπερμαραθωνοδρόμο στο κρεβάτι με πρωταρχική αποστολή να προσπαθώ για το δικό τους οργασμό που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα έρθει. Όχι γιατί δεν έκάνα κάτι καλά, αλλά γιατί δεν έπλυνα τα πιάτα με ξίδι και άφησα ένα ζευγάρι κάλτσες πεταμένες στο μπάνιο.

Ερωτοδικεία

Το γυναικείο χαλκείο είναι αδίστακτο και η συνομωσία καλά οργανωμένη από κάθε άποψη. Η κεντρική προσπάθεια στηρίζεται στο να μου (μας) δημιουργήσει συναισθήματα ενοχής. Με τη γκρίνια, με τη μουρμούρα, με τα μούτρα με το «Τι; Κιόλας;». Στήνει έκτακτα δικαστήρια και μου απαγγέλλει κατηγορίες: «Τελειώνεις μέσα σε λίγα λεπτά; Είσαι κακός εραστής.»

Το έγκλημα, φυσικά, δικάζεται σε βαθμό κακουργήματος, η δική είναι συνοπτική και ετυμηγορία προαποφασισμένη: Ένοχος για ΠΕ. «Στην πυρά, στην πυρά» φωνάζει το ακροατήριο. Αλλά το σώμα των ενόρκων είναι επιεικές.

Επικαλείται και πάλι την επιστήμη και μου αναγνωρίζει ελαφρυντικά: «Φαίνεται ότι οι πρώιμες αυνανιστικές εμπειρίες παίζουν ρόλο στις σεξουαλική αντίδραση ενός άντρα». Από μικρός δηλαδή, χωρίς να το ξέρω εκπαιδευόμουν στην παρανομία. Με τον παππού και τη γιαγιά στο σπίτι, έμπαινα στην τουαλέτα δήθεν για πιπί, και φρόντιζα να τους ξεγελάσω. Ούτε λεπτό για χάσιμο.

«Το 80 έως 90% των ανδρών μπορούν να μάθουν να το ελέγχουν καλύτερα με θεραπεία» λέει πάλι η επιστήμη, και το δικαστήριο με αφήνει ελεύθερο με περιοριστικούς όρους υπό την προϋπόθεση να κάνω θεραπεία. Και εξαντλώντας τα δημοκρατικά του ήθη σε μια εποχή πραιτόρων μου δίνει και επιλογές: Με φάρμακα, χωρίς φάρμακα, με ψυχολογική υποστήριξη, με κατάλληλες ασκήσεις! Ιδού μεταξύ ποίων μεθόδων πρέπει να διαλέξω:

Κρέμες απευαισθητοποίησης

Κυκλοφορούν σκέτες ή με προφυλακτικά και έχουν ως βάση ουσίες όπως η βενζοκαΐνη. Μειώνουν την αίσθηση της διείσδυσης και παρατείνουν τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής. Ακούγεται λίγο σαν παστίτσιο χωρίς μπεσαμέλ και αλάτι αλλά το σώμα των ενόρκων είναι σαφές. Η ουσία του σύγχρονου σεξ δεν είναι η γεύση αλλά το σαβούρωμα.

Stop Start

Σε ευθεία αναλογία με τους Pixies που επινόησαν τη γνωστή μουσική μέθοδο και τους Nirvana που την τελειοποίησαν, τα σταματοξεκινήματα προϋποθέτουν καλή επικοινωνία. Όταν νιώθω ότι φτάνω στον προορισμό, θα το ανακοινώνω και θα σταματώ αφήνοντας την Ιθάκη να με περιμένει. Ένα ταξίδι όλο ούριο άνεμο και εγώ όποτε βλέπω στεριά θα γυρνώ το πανί ανάποδα.

Ζούλα το

Η μέθοδος ζούλα το στηρίζεται στη μηχανική καταστολή του οργασμού. Όταν καταλαβαίνω ότι οι στροφές του κινητήρα έχουν φτάσει στα κόκκινα, θα βάζω τον κόφτη και θα αποσύρω τον κύλινδρο πιέζοντας για 20 δευτερόλεπτα στη βάση του εκεί που συναντά τις σφαίρες. Ο κίνδυνος να χτυπήσω μπιέλα ούτε που τους νοιάζει φυσικά.

Αντικαταθλιπτικές αγωγές

Μα δεν είμαι καταθλιπτικός λέω στους ενόρκους. Τα φάρμακα αυτά (όπως Prozac ή άλλοι αναστολείς νευροδιαβιβαστικών ουσιών) χορηγούνται μόνο σε βαριές περιπτώσεις.

Η λύτρωση

Δεν έχω άλλη επιλογή. "If you can’t do the time don’t to the crime" είχε πει ο Τζόι στον Τσάντλερ (στα "Φιλαράκια") και είμαι έτοιμος να αρχίσω να χαπακόνομαι. Και εκεί ως από μηχανής θεός έρχεται ο γνωστός σεξολόγος Άλφρεντ Κίνζι. Το μάτι μου παίρνει μια αναφορά στις κλασσικές του έρευνες: Τα τρία τέταρτα των αντρών εκσπερματώνουν εντός δύο λεπτών σε πάνω από τις μισές σεξουαλικές τους επαφές.

Είμαι φυσιολογικός! Δε θα χρειαστούν φάρμακα, δε θα χρειαστεί υποστήριξη και όταν θα έρθει το θέμα στο τραπέζι θα έχω και εγώ τα επιχειρήματα μου. Η ανακούφιση μεγάλη. Στην πραγματικότητα τόσο μεγάλη που σκέφτομαι να πάω κατευθείαν σπίτι, να κρατηθώ για δέκα ολόκληρα λεπτά και να βγάλω τη ρετσινιά από πάνω μου για πάντα.

MEN